سرباز وطن

 

        سرباز وطن قامت بالای تو نازم

 

        یا صدقه شوم همت والای تو نازم

 

        دستت که گریبان عدو چاک دریده

 

        هی بوسه زنم دست توانای تو نازم

 

        خونت به کف دست، ماوای تو سنگر

 

        تا زنده منم سنگر و ماوای تو نازم

 

        فرزند برومند وطن حارس این خاک

 

        حماسه ئ آن رزم بی پروای تو نازم

 

        جانبازی و دفاع وطن افتخار توست

 

        آن جنبش درفش پر بهای تو نازم

 

        زیبندن بود وصف تو هرچند بسرایم

 

        تابنده بود صورت زیبای تو نازم

 

        س ع گهریک (حوت - ۱۳۹۹ )

 

بیدارم آرزوست 
ملت شده به خواب و بیدارم آرزوست 
میهن  شده  خراب  و معمارم آرزوست
چنگال  خون  آشام  عدو قلب ها درید
دست  عدو  شکسته و بیمارم آرزوست 
رنجور و بی رمق شده  کالبد این وطن
یک  قلب مهربان و  غمخوارم آرزوست
تاکی  تن  وطن ز غم جنگ  به درد بود
یک  نسخه ئ طبیب و تیمارم آرزوست 
آرامش  و  صفای  وطن از جنگ و فقر 
یکبار نه،  ده بار نه،  صد بارم آرزوست 
افکار  غلط  سرکشد  از  خاطر  مردود
اندیشه ئ  والا  و  بزرگوارم  آرزوست 
پا  را  بیرون  مکش  از  رزم ای رفیق
در  رزم وطن، یار و همدیارم آرزوست 
دست  خبیثِ  جنایت  زبون  و  خوار
میهن سرِ بدخواه  تو  بردارم آرزوست 
س ع گهریک - دلو ۱۳۹۹
سید عارف گهریک
سید عارف گهریک

کجاست؟

 کجاست؟  دست مداوا  به تن دردمند ما

 کجاست؟  دست  لطافت بسر ارجمند ما

 شکسته  نخل امید  باد های سرد جنوب

 کجاست؟  قامت چون سرو و برومند ما

 دریده تن  و  جامه ئ ما، جور روزگاران

 کجاست؟  مرحم  شفا به تنِ سوگمند ما

 ز چیست گلو بریده و خونین کفن شدن

 کجاست؟  دولت  قوی  و   شکوهمند ما

 به لب رسیده جان و دل از درد می‌طپد

 کجاست؟  جان  من  و  قلب  توانمند ما

 تنیده تار اسارت  به جسم و روح وطن

 کجاست؟  شوکت   آن خلقِ نیرومند ما

 س ع گهریک مزار شریف - قوس ۱۳۹۹

 

می نویسم از زمان دور و دور

 

می نویسم از زمان دور و دور

 زان زمان خواب غفلت جهل و زور

 قصه را از آن زمانِ خورد و خُفت

 گاه ز درد و گاه ز رنجَش میشه گفت

 چند تنی از یک سبیل و آل هم

 هر چه کردن بر سر ملت ستم

 میکشید هر دم ز ظلمی شعله سر

 کار و بار حاکمان بود عیش و فر

 اقتدار و عدل و انصاف بود گرو

 اعتبار و عز و حرمت شد درو

 ناز و نعمت بود نصیب آل دون

 درد و رنج توده ها هر دم فزون

 این حقیقت بود که چشم حاکمان

 کور گشته از طفیل عیش شان

 توده ها هر لحظه از دردِ ستم

 پیر و برنا، مرد و زن نالند زغم

 چند بود این ملت مظلوم غمین

 پادشاهی چیره بود در سرزمین

 کاش عادل بود در کار وطن

 انکشاف و ارتقاء بود در وهن

 حال میهن را چنین اش خوب نبود

 عاقبت این شام تار ش صبح نشد

 ارتخا و ضعف شان بالا گرفت

 تا که یک چند جنبشی آوا گرفت

 ساز پر شور در سرود اعتلا

 همدلی و عهد و پیمان و وفا

 از برای انقراض ظلم و ستم

 رهبران عز و شأن شد گرد هم

 هم برای عدل و انصاف در وطن

 رزم و پیکار بر علیه ما و من

 اتفاق در اندیشه کردند ناگهان

 ناگهان با رزم و پیکار همزمان

 ساز و برگ نو، ز طرح نو زدند

 سلطه ئ ناخوش را بر هم زدند

 انقلاب هفت ثور شد جاویدان

 پرده ئ ظلمت دریدند عاقلان 

 توده ها بالنده شد با صد شعار

 شام تار رفت و زمستان شد بهار

 تا که بر پا شد نظام اعتبار

 صبح شد بر چیده گردید شام تار

 سنگر میهن پرستی شد بنا

 هم برای رشد و پیشرفت شد وفا

 ادامه دارد.........

 س ع گهریک  ماه ثور  ۱۳۹۹ - مزار شریف

 


سید عارف گهریک
سید عارف گهریک

گاهِ اندوه

 گاه چنانی میشود اندوه، اندک مهربان

 گاه زِ اندک مهربانی، دردِ رنجَش بیکران

 گاه به جان و دل زند با سوزِ دردِ ناروا

 گاه زدل آه میکشد، گاهی سرودِ جاویدان

 گاه همانی میشود، چون تنورِ داغِ داغ

 گاه چو برفِ سرد سردِ قله های بامیان

 گاه گلوی آرزو ها می سراید چند سرود

 گاه خموش و گاه مبهوت، ناتوان و ناتوان

 گاه به فکر شان و عزت یا اسیر ناز و نعمت

 گاه به رو افتاده در خاک، گاه سریرِ آسمان

 گاه فریاد و ندامت، سر بیرون آرد ز دل

 گاه آرام، گاه ناآرام، گاهی هم شادی کنان

 آرزو ها در به در، هردم ز دل آرد چو سر

 بغض و ناله میشوند فر، در هوای بوستان

 گاه نصیب است، دردِ غم گاهی هم بیچارگی

 گاه حرمت، گاه غربت، گاهی هم بی آشیان

 گاه چو گهریک میتوان بود در نبردِ روزگار

 گاه ز خود بیگانه و مست، گاه مرید عارفان

 س ع گهریک

 مزار شریف - حوت ۱۳۹۸

 

پیکار عصری دور

 

قامتینگ نی سوز وطنداش ایندی پیکار عصری دور

علم و دانش ایش بیلن یور ایندی پیکار عصری دور

بابا و اجداد میزنینگ نامِ همده شانی گه

نور ساچیب عین قویاش دیک ایندی پیکار عصری دور

بس اوریش، ایندی قشاقلیک غم گه باتیک قیغو بس

ایل گه غمخوار بول وطنداش ایندی پیکار عصری دور

کوپ کوریم کوردیک عزیزم اوزگه لر نی قولیدن

اوزگه لر نی باش کیسیب تور ایندی پیکار عصری دور

باش اولوغوار خلق میز بویوک لری دن سوزی بار

اویغانیب همبسته بولسنگ ایندی پیکار عصری دور

ارسلان، باتور اولوس نی جانه جان فرزندی سن

 هه کورشگین جان فدا بول ایندی پیکار عصری دور

سین سبق نی چین یورک دن هم ده تحصیل نی بجر

آنه یورتینگ خادمی بول ایندی پیکار عصری دور

نیچه بولغی غم بیلن همراه و همدم خلق میز

 شادمان قیلگین اولوس نی ایندی پیکار عصری دور

یا الهی! بیز اولوس گه رحمتینگ نی جاری قیل

یورتی میز نی دردی کوپ دیر ایندی پیکار عصری دور

بیرلیک و همدل بولیش دور چاره یولی ای عزیز

 هم نوا لیک پیتی بولگن ایندی پیکار عصری دور

 مملکت نی بورجی کوپ دور یکه لیک گه بولمه گی

 قول اوزات ای اولکه داشم ایندی پیکار عصری دور

سین اولوغ بیک بولگین و مین گهریک ایستاده من

ایمل و عباس و خسرو! ایندی پیکار عصری دور

 

قوس ۱۳۹۸ – میمنه