سفارت آمریکا از حمله به کانتیننتال آگاه بود!

 رخداد فاجعه بار اخیر کابل به‌ویژه جنایت عظیم در هوتل کانتیننتال توجه رسانه‌های جهانی را به خود معطوف داشته است. پیچیدگی بازی‌های رقابتی جهانی و تبدیل افغانستان به میدان اصلی، رقابت‌ها، خصومت‌ها و انتقام‌جویی‌ها مستلزم آنست که با همه ژرف اندیشی از زوایای متعدد به عوامل، منشای بازی و بازیگران اصلی این جنگ نیابتی نگاه نمود، سرنخ‌ها را دریافت و مسیر اصلی را ازین گذرگاه غبار آلود پیدا نمود.

 رنگ آمیزی این جنگ و آرایش سیمای دولت کنونی چنان دیزاین و مهندسی شده است که با حفظ جریان‌های ممتد چشمه‌های خون و استقرار پروژهٔ داعش در کشور، سوگوارانه بسیاری فعالان سیاسی از جمله برخی اندیشه پردازان (!) حوزهٔ فکری "چپ" را به کژراه سوق داده و آن‌ها بدون درنظرداشت ماهیت و مضمون این جنگ ویرانگر، منتظر معجزهٔ حامیان و بازیگران اصلی بین‌المللی بوده تا در چوکات نظام موجود برای آن‌ها صلح، آزادی، دموکراسی و رستگاری به ارمغان بار آورد!

 اسفناک تر از همه که در هوای تجارت آزاد، برخی احزاب با مظاهر رنگ چپ از سازوکارهای اشغالگران، نهاد های سیاسی وابسته وپروژه های نیابتی مربوط بیشرمانه حمایت نموده وبا تحکیم پایه های استعمار، درمسیر دید جامعه غبار می افشانند.

 سرنوشت اندوهبار افغانستان چون ستارهٔ سرگردان در مدار جامعه جهانی مدام مورد فوکس سیاستگران سیاره ما قرار داشته معهذا اخیرأرسانه‌های ازاد جهانی به‌ویژه «وبگاه گلوبال ریسرچ» رخداد خونین وفاجعه بارهوتل کانتیننتال، انگیزه ها وعوامل آنرا مورد تحلیل وارزیابی قرار داده خاطر نشان میدارد (۱*)"روز جمعه گذشته هوتل کانتیننتال در قلب کابل پایتخت افغانستان توسط ستیزه جویان به هدف کشتن و ریختن خون، وبخاطرنمایش چهرهٔ افغانستان درحال جنگ، مورد حمله قرار گرفت.

 درین حملات وحشتناک وخرابکارانه که توسط مزدوران جنگی جهت افزونسازی سطح تلفات راه اندازی شد، بسیاری از مقامات، بخش سکتور خصوصی و مقامات دولتی سوختند ودر داخل ساختمان به خاکستر مبدل گردیده وشماری هم مفقود اعلام گردیدند."

 نویسنده مقاله متن رخدادهای اخیر کابل را مورد تحلیل قرار داده می پرسد:"

 چه کسانی حامی این جنایات هستند؟

 مردم غمزده افغانستان پس از حمله تروریستی درهوتل، هنوز در انجماد فکری وحالت سرگیچی بسر میبردند که همزمان یک آمبولانس بسته بندی شده انفجاری که گفته می شود به ارتش ملی افغانستان متعلق بود، توسط ستیزه جویان مورد استفاده قرار گرفت و در میان خیابان پرجمعیت انفجار نمودکه طبق آمار ثبت شده بیش ازصد نفر افراد غیرنظامی در آن جان باختند و بسیاری اجساد سوخته شده از شناخت بیرون بودند.

  حملات مسلحانه اخیر عمدتأدر موسسات عامه در نهادهای عمومی شامل بیمارستان ها و هوتل ها، سازمان هاوموسسات خیریه و مکانهای مقدس برنامه ریزی میگردد."

 نویسنده مقاله واکنشهای پارادوکس مآبانهٔ جهانی را حول این رخداد به نقد گرفته ادامه میدهد:"

 حملات بطور گسترده توسط جامعه جهانی وبویژه سفارت های آمریکا، بریتانیا، هند وسکرتر جنرال ناتو، سرمنشی ملل متحد وحتی وزیرخارجه بریتانیا بوریس جانسون محکوم گردید.

 اما در یک طنز تلخ آمیز، این جنایات تروریستی توسط ایالات متحده یا ناتو برای توجیه حضور "نیروهای بیشتر" یا "اقامت طولانی مدت" در افغانستان مورد استفاده قرارگرفت."

 نویسنده این خامه در مورد نقش اجیران جنگی پرداخته اظهار میدارد:"داعش یا طالبان و یا هر گروه دیگری که به طور بیشرمانه مسئولیت انجام این قتل عام را بدوش میگیرند، در واقع یک جنبش شورشی آزاد نیست آنطوریکه توسط رسانه ها یا مقامات دولتی افغانستان یا ناتو بیان شده است، یک جنبش آزاد نیست وفقط نام یی است که به طور واقعی برتابنده جناح های شورشی شامل مزدوران جنگی بی رحم بوده که شستشوی مغزی شده وبرای شان آموزش می دهند تا ماشین جنگی امپریالیسم را به حرکت درآورند.

 درین مقاله نگاشته شده است: شما ممکن است تعجب کنید که ستیزه جویان چگونه به مرکز کابل برای انجام یک فاجعه نفوذ می کنند. ستیزه جویان هیچ چیزی جز مهره های شطرنج در حملات انتحاری نیستند؛ مهندسین واقعی بطور روزمره در سایهٔ زندگی مجلل در کابل و جاهای دیگر زندگی می کنند و با لباس های مفشن ودریشی شیک وآراسته با نکتایی ظاهر میشوند."

 درین مقاله حول نقش سازمانهای اطلاعاتی آمریکا آمده است:"در ماه جولای سال ۲۰۱۷، پس از انفجار وحشتناک در ناحیه دیپلماتیک کابل نزدیک سفارت آلمان [چهار راه زنبق] که موجب واکنش های جهانی شد، روزنامهٔ "الریا" چاپ دوحه، ایالات متحده را متهم به دست داشتن دراین حادثه کرد. این منبع گفت که ایالات متحده آن را سازماندهی کرد تامتحدین اش، به ویژه کشورهای اروپایی را تهدید نماید.

 پرواضح است که طراحی وتفکر چنین عملیات پیچیدهٔ

  بمبگذاری پیشرفته تنها توسط کشورهای بزرگ ونیرومند قابل اجرا است و گروه های تروریستی حتی از توان فکرکردن به آن عاجز اند."

 نگارشگر این خامه در راستای انگیزه ها وبازتاب این ماجراها تمرکز نموده مینگارد:"هر حمله تروریستی در پایتخت انگیزه خاصی دارد. این جنگ ایست که بوسیله قدرتهای بزرگ حمایت میگردد. مقامات امنیتی افغانستان توان وصلاحیت جلوگیری این حملات را ندارند. دولت تنها "سخنران" است تا آمار تلفات وخثارات انفجارات را توضیح دهد؛ اما مردم افغانستان در یک گرداب یی که هیچ نیروی داخلی قادر به اثرگذاری جریان آن نیستند غرق میشوند.

 بازتاب رخداد وقایع خونین، همه چیز رادرباره علل حادثه توضیح میدارد. یک شهروند افسرده افغانستان، میتوان در جریان اکتشافات واقعیت ها از طریق تماشای این" گیم " سرزنش ساز و تحولاتی که در ارتباط با این حملات رخ می دهد، متوجه شد. این باعث می شود تا شما تصویر کامل حقایق دفن شده را از عقب پردهٔ این انفجارات ویرانگر ومرگبار بدست آورید."

 نویسنده، رویکرد اطلاعاتی امریکا در کابل را به نقد کشیده بیان میدارد:"

 شایان ذکر است که سفارت ایالات متحده دو روز قبل از وقوع حادثهٔ مرگبارهوتل کانتیننتال برای شهروندانش از احتمال حملهٔ مسلحانه دریکی از هوتل های کابل هوشدار داده بود.

 آیا آمریکا این حمله را پیشبینی نموده بود؟

 پس چرا این اطلاعات را در اختیار سازمان های امنیتی افغانستان قرار نداد تا از وقوع این حمله تروریستی جلوگیری بعمل می آمد؟

 یا بلفرض برای مقامات امنیتی افغانستان اطلاع داده شد، پس چرا آن‌ها برای پیشگیری از وقوع این حملهٔ تروریستی تدابیر اتخاذ ننمودند؟

 آیا مردم افغانستان برای تحمل این رنج محکوم اند؟"

 نویسنده، پسمنظر حملات اخیر کابل را تعقیب نموده خاطر نشان میدارد:"

 پس از حمله به هوتل، حملات هوایی تحت رهبری ایالات متحده پایگاه های حقانی در پاکستان را درهم کوفت تا خشم افغانهای را فرونشاند که همه ناهنجاریهاودرد شهروندان افغانستان را منوط به پاکستان میدانند. من پاکستان را در جنگ کثیف افغانستان " بیگناه " نمی بینم.

 علاوه بر این، ایالات متحده باید مسئول حضور خود در افغانستان باشد.

 "طالبان و سایر گروه های تروریستی ستیزه جو جهاد را در افغانستان براه انداخته و هر روز ده ها تن از شهروندان افغانستان را به قتل می رسانند، ناتو وآمریکا برای اجتناب مستقیم در جنایت جنگی، پا به عقب گذاشته تا افغانستان وپاکستان در راستای تقصیر پنداری در جنگ لفظی باهم درگیر گردند‌.

  تنشهای افغانستان باید با یک آتش سوزی دائمی بخاطر توجیه ادامه اشغال نظامی آمریكا ادامه یابد. افغانستان به عنوان یک کشور «درحال جنگ» به تصویر کشیده می شود، در غیر این صورت آرامش کوتاه، مشروعیت حضور نیروهای آمریکایی و جامعه جهانی را در این کشور مورد سوال قرار می دهد.

 در حالی که هیچ مدرکی مبنی بر دخالت اسلام آباد در حمله کانتننتال وجود ندارد، اما توسط سخنگوی کاخ سفید این حمله به پاکستان نسبت داده شد تا به آنکشور هشدار داده وعملیات هوای به رهبری ایالات متحده علیه گروه حقانی در پاکستان را توجیه نماید.

 تجارت مواد مخدر و عناصر کمیاب معدنی، بهانه ای برای مقابله با پاکستان وخلق نمودن چالش برای آنکشور بخاطر روابط گرم پاکستان با چین است."نویسنده ادامه داده اظهار میدارد:"اکنون پس از انفجار روز شنبه، رئیس جمهور ترامپ برای گروه ستیزه جوی طالبان هشدار داد.

 این مقاله طرز نگاه مردم را نسبت به رخداد ها مورد بحث قرار داده ونتایج فاجعه امیز این جنگ نیابتی را به بررسی گرفته مینگارد:"مردم خوشبختانه در اثر نقش رسانه‌های اجتماعی آهسته آهسته سایهٔ جنگ کثیف را شناسایی میدارند. حقیقت تلخ اینجاست که هنوز مردم افغانستان دشمن اصلی وحقیقی خود را نمیدانندوبطرز شتاب زده گاهی علیه این وگاهی علیه آن فریاد میکشند.

 قابل یاد دهانیست که جنگ افغانستان بین سالهای ۲۰۰۱-۲۰۱۴ زندگی یکصد هزار شهروند افغانستان را از آن‌ها گرفت. به گزارش موسسه مطالعات بین‌المللی «واتسون دانشگاه برونوی آمریکا»، جنگ در افغانستان بین سالهای ۲۰۰۱-۲۰۱۴ جان بیش از یکصد هزار شهروند افغانستان را گرفته است. این در حالیست که گزارش ها حاکی از آن است که تلفات از آغاز سال ۲۰۱۵ بطرز چشمگیری افزایش یافته است. تنها در سال ۲۰۱۶، نزدیک به ۱۲۰۰۰ شهروند افغانستان درین جنگ جان باخته اند."

 در یک رویکرد دیگر پروفسور اندری والچ حوادث فاجعه بار هوتل وفضای سیاسی افغانستانرا مورد بحث قرار داده مینگارد:"

  ناتو طی بیش از شانزده سال اشغال افغانستان، بیش از یک تریلیون دالر هزینه نمود، اما به جای استقرار صلح و رفاه در افغانستان آنکشوررا به ویرانه مبدل نموده است.

 همه چیز که هنوز چرخ کشور را به حرکت درمی آورد، سازه ها و زیرساخت های ساخته شده قبل از دوران و در دوران اتحادجماهیر شوروی مانند کانال های آبیاری، کانال ها و کارخانه های نان است.

  کمک های ملموس دیگر به تازگی توسط چین و هند صورت گرفت، اما به جز حصار ها، سیمهای خاردار، وتاسیسات نظامی تقریبا هیچ چیز توسط کشورهای اشغال گر ناتو برای افغانستان ومردم آن ارایه نشد.

 مردم، دوران شوروی وزمان روس ها رااکنون با عشق و  نوستالژی بزرگ به یاد می آورند؛ چیزی که من در مقاله های قبلی خودم از کشور توضیح دادم.

 از بحران موجود چه کسی سود خواهد برد؟ مطمئنا مردم، پامال شده افغانستان نیستند. شاید جنگسالاران، ملاهای افراطی و اشغالگران درین آشفته بازار زینفع باشند."(۲*)

 بااحترامات بیکران

 لندن/فبروری ۲۰۱۸

 منابع:

  (1*)Afghanistan: Kabul Deadly Terroris

 Attacks. US Embassy Had Foreknowledge

 29/1/2018

 (2*)Hotel Intercontinental Siege Is Kabul Falling?

29/1/2018,By Andre Vltch