دموکراسی نمایشی و صادراتی آمریکا و ناتو در افغانستان آخرین دوران رسوای و زوال خود را می‌پیماید. ایالات متحده آمریکا طی دوران ۱۷ سال تلاش نمود تا با نمایشنامه "دموکراسی "مسخره آمیز و انتخابات "تقلبی "و جعلی در افغانستان، دستآوردهای فریبنده و میان‌تهی خویش را تحت نام استقرار دموکراسی و مبارزه با تروریسم، به رخ جهانیان کشانیده، بر طرز استعمار نو و شکست اش در مبارزه با تروریسم در افغانستان پرده افشانده و بر نظام تحت‌الحمایه خویش در کابل مشروعیت بخشد.

 اما درواقع غرب و ناتو با این خیمه شب بازی‌های زیان‌بار و فریبکارانه، نطفه‌های دموکراسی را در سرزمین افغانستان محو نموده، آن را بدنام و بر اعتبار آن لطمه وارد نمودند. در مقابل، نهال تروریسم و افراطیت را در کشور آبیاری کرده و بیش از نیمی از پیکر جامعه را تحت سایه تاریک آن قرار داده و افغانستان را به مسلخگاه انسانی درآوردند.

 بدیهی است که کشور گشایان استعمارگر هرگز نمی‌خواهند تا مقدرات نظام سیاسی‌شان را روی کف دست مردمان غیرخودی بگذارند.

 باید در پرتو آموزه‌های بزرگ در معبرگاه طولانی مدت آزمون زمان و تجارب عظیم، به این خوش‌باوری پایان بخشید و از صیقل کاری نظام استعمار زده پرهیز کرد.

 پرواضح است که ارتجاع سیاه و اسلام‌گرایان افراطی بخشی از نیروی پیاده نظام استعمارند، اما چپ‌ها، چپ نماها و چپ‌گرایان نباید با برافراشتن " درفش نیرنگی "و گزینش شعارهای فریبنده و همیاری با کاروان استعمار، بر حقیقت سرزمین اشغالی و سازوکارهای استعمار گران و حواریون آن‌ها خاک افشانده و مسیر مبارزات آزادی‌خواهی وداد خواهی را مکدر سازند.

 یکی از گزیده‌های گمراه کننده و سرگرم کننده برای خاموش ساختن صدای آزادی خواهی در افغانستان، انتخابات است، حال بر پایه حقایق موجود و داوری‌های ریالستیک ببینیم که این سناریو اخیراً در افغانستان چگونه به راه افتید؟

 انتخابات پارلمانی سال روان، با سطح تقلب گسترده و آشکار، جعل، عوام‌فریبی و خریدوفروش انسان‌ها، آنارشیسم، بی مدیریتی و نقض طرزالعمل های نافذه، یکی از مضحک‌ترین انتخابات در تاریخ بود و بیگمان کمترین کاندیدای انگشت شمار موفق خواهند شد تا از دل اراده مردم ورای شفاف و منصفانه به میدان ظفر قدم رنجه فرمایند.

 در نتیجه درین شهر پرغوغا، کماکان این کمسیون‌های غیرآزاد، وابسته و فرمان‌بردار است که بر طبق فرمان تاجداران و یا بر روی سکه‌های دالر، اکثراً فاتحین این معرکه را به میدان می‌کشند.

 انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۸ در افغانستان هرچند در غیاب ناظرین بین‌المللی و در تحت مهندسین و مشاورین آمریکای در خلوتگاه‌های تاریک سازمان‌دهی شد اما کمره‌های ناظرین و رسانه‌های جهانی به‌طور مستدام از آن تصویر برداری نمودند.

 درین میان وبگاه گلوبال ریسرچ، جریان انتخابات پارلمانی افغانستان را تحت فوکس قرار داده و تحت عنوان "نمایش انتخابات مسخره آمیز امریکا-ناتو در صحنهٔ افغانستان "آن را به طرز ژرف اندیشانه مورد تحلیل قرار داده اظهار می‌نماید:" در ۲۰ اکتبر سال ۲۰۱۸ انتخابات پارلمانی در افغانستان برگزار شد. انتخابات به‌طور کامل تحت تأمینات مالی و تأثیر ایالات متحده و ناتو قرار گرفت تا برای رژیم " دست نشانده " خود در کابل مشروعیت بخشد.

 مسلم است که برگزاری به‌اصطلاح انتخابات در کشور اشغالی، هرگز اراده و منافع مردم کشور اشغال شده را برنتافته بلکه بازتاب دهنده منافع نظامی، سیاسی و اقتصادی کشورهای تحت رهبری ناتو چون ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، آلمان و فرانسه می‌باشد "

 نویسنده، اصل مشروعیت نظام و بازی‌های پشت پرده را مورد توجه قرار داده اظهار می‌دارد "انتخابات کنونی پارلمان که پس از سه سال تأخیر برگزار گردید، کاملاً در تضاد با قانون اساسی ملی افغانستان برگزار شد. حکومت "دست نشانده " خود نتیجه انتخابات و آراء مردم نیست، بلکه نتیجه کامپرومایز میان نامزدهای اصلی انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ و اربابان خارجی آن‌ها در ناتو است. دولت دست نشانده غنی عبدالله که توسط جان کری وزیر امور خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۱۴ ایجاد شد، به‌طور گسترده با مخالفت مجلس ملی و همچنین افرادی که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نموده بودند، مواجه گردید و آن‌ها این نظام را محصول ساخته‌های جان کری پنداشته و به خاطر بازی به رأی و اراده خود، آن‌ها این رویکرد را به‌عنوان توهین برای خود تلقی نمودند.

 بنابراین، دولت غیرقانونی جدید که پس از آن خود را "دولت وحدت ملی " نامید، موافقت کرد تا به خاطر کاهش تنش بین مجلس و حکومت، حقوق و امتیازات نمایندگان را افزایش داده و زمان انتخابات مجلس نمایندگان را برای مدت سه سال به تأخیر اندازد. به لطف این توافق غیررسمی، در حالی که قبلاً بسیاری از نامزد وزیران معرفی شده برای وزارتخانه‌ها رد می‌گردیدند اما بعد از این توافقنامه، آن‌ها به‌صورت دسته جمعی از سخاوت رأی پارلمان برخوردار گردیده و سطح مخالفت‌ها کاهش یافت "

 درین تحلیل فقدان شرکت وسیع مردم در انتخابات، و صحنه سازی‌های تقلب کارانه مورد توجه قرار گرفته اذعان می‌گردد "ایالات متحده و ناتو همراه با رژیم دست نشانده در شرایطی انتخابات را در افغانستان برگزار ساختند که کمتر از ۶۰ درصد از قلمرو افغانستان را در کنترل خود داشتند؛ و به این معنی است که ۶۰ درصد از شهروندان در انتخابات محروم ساخته شدند. شما می‌توانید تصور کنید که دولت موفق نگردید تا انتخابات را در محلات رأی گیری در شهر کابل مدیریت نماید. قرار بود تا رأی گیری به ساعت ۸ صبح، آغاز گردد، اما به دلیل تأخیر وعدم تأمینات فنی، در برخی حوزه‌ها به ساعت ۱۱ و در برخی مناطق ساعت یک بجه آغاز گردید. به همین دلیل کمیسیون انتخابات اعلام کرد که برای روز بعد، روند رأی دهی را ادامه دهد، این به خاطری بود تا آن‌ها در غیاب «ناظران مستقل» دست به تقلب و فساد گسترده و بالقوه بزنند.

 بر اساس گزارش رسمی ۱۲ میلیون نفر واجد شرایط رأی دهی هستند، اما تنها ۸/۸ میلیون نفر برای رأی گیری ثبت نام نمودند.

 یک تلویزیون محلی از قول بدیع صیاد رئيس کمیسیون انتخابات گزارش داد که به‌استثنای غزنی و کندهار تنها ۳ میلیون نفر در پروسه رأی دهی از رأی خود در سراسر کشور استفاده نمودند.

 بی‌اعتمادی عام نسبت به پروسه انتخابات همچنین وضعیت امنیتی و تهدیدات طالبان، سبب گردید تا مردم، کاملاً تحت سلطه رژیم دست نشانده و کشور اشغالی، انتخابات را تحریم نمایند "

 به اعتقاد نویسنده "مردم بر این باورند که این رأی آن‌ها نیست که موفقیت و یا شکست یک نامزد را تعیین می‌کند، بلکه این «دست‌های نامرئی» است که نقش اصلی را برای تصمیم گیری در مورد نتایج بازی انتخابات بازی می‌کنند. بدون مصالحه با دولت و جنایتکاران یا روابط با کشورهای عضو منطقه‌ای و اعضای ناتو، پیروزی در انتخابات تقریباً غیرممکن است. به خاطر چنین مصالحه و معاملات، مجلس اعتبار خود را از دست می‌دهد و دولت بارها و بارها تصمیمات خود را نادیده می‌گیرد.

 به‌عنوان مثال، ۹۰ درصد از وزرای پیشنهادی که مجلس آن‌ها را رد کرده بود، هنوز هم به وظایف خود ادامه می‌دهند. به دلیل وخامت وضعیت امنیتی، افزایش تلفات غیرنظامیان و حمایت از آی اس آی و برخی از طالبان توسط "دست‌های نامرئی " بحث‌های داغی در مورد توافقنامه امنیتی دوجانبه میان ایالات متحده و افغانستان در پارلمان وجود داشت. توافقنامهٔ که در روز دوم کار دولت غنی -عبدالله در سال ۲۰۱۴ میلادی به امضا رسید، نمایندگان مجلس خواستار لغو توافقنامه یا حداقل اصلاح آن شدند اما آن‌ها با واکنش شدید دولت مواجه شد و دولت برای آن‌ها هشدار داده افزود که برای هیچ کسی اجازه داده نمی‌شود تا پیمان امنیتی را تحت سؤال قرار دهد "

 دردمندانه این انتخابات به خاطر آرایش نظام موجود، مزید بر بحران‌های امنیتی موجود، بستر ساز وخامت شرایط امنیتی در کشور گردید و مصایب بزرگی برای جامعه پدید آورد. چنانچه بازتاب مضاعف آن درین نگارش مورد بررسی قرار گرفته بیان می‌گردد "تنها در دهه گذشته، برای سه دور انتخابات ریاست جمهوری و دو دور انتخابات مجلس بیش از یک میلیارد دلار توسط آمریکا و ناتو سرمایه گذاری شد تا " رژیم دست نشانده " خود را در کابل لباس مشروعیت بپوشانند.

  انتخابات کنونی برای آمریکا و ناتو بیش از ۱۳۵ میلیون دلار هزینه داشت، اما هزینهٔ آن برای مردم افغانستان عبارت بود از انجام ۱۹۳ حمله و انفجار توسط مخالفان مسلح، جان باختن ۳۶ نفر و زخمی شدن ۱۲۷ نفر "

 درین نگارش، مضحکهٔ نمایش نامه دموکراسی و سطح تنفر از رژیم به تصویر در آمده بیان می‌گردد "مردم افغانستان دیگر امید خود را برای رژیم "دست نشانده "از دست داده‌اند. ایالات متحده و متحدان آن، تحت نام دموکراسی و انتخابات سرگرم راه اندازی نمایش‌های کمیدی در افغانستان می‌باشند. این همان دموکراسی است که با پرتاب «مادر همه بمب‌ها» تدریس شد، همان دموکراسی است که برای شهروندان افغانستان از هردو طرف جنگ روزانه ۳۰۰ نفر تلفات به بار می‌آورد، همان دموکراسی که کاملاً با تقلب، فساد و بی‌عدالتی آمیخته گردید و همان دموکراسی است که آخرین کلمهٔ بود که توسط جان کری و فرماندهان ناتو بکار رفت، همان دموکراسی است که ۶۰ درصد مردم در مناطق خارج از کنترل دولت قرار داشته و ازجملهٔ ۱۲ میلیون واجد شرایط رأی فقط دو میلیون رأی دهنده در انتخابات شرکت می‌کنند "

 نویسنده در اخیر ماهیت اصلی انتخابات آزاد را مورد کنکاش قرار داده و بطلان نتایج انتخابات جعلی و نمایشی را به بحث کشیده استنتاج می‌نماید "تا زمانی که این کشور از اشغال بیرون نشود و از A تا Z تحت کنترل ایالات متحده و ناتو باشد، هیچ انتخابات قانونی نخواهد بود. گزارش رسمی و یا رسانه‌های جمعی از کابل تا واشنگتن و پاریس طبل پیروزی دموکراسی در افغانستان را می‌کوبند اما هنگام قضاوت، حقایق تلخ، مبتنی بر نتایج این دموکراسی مضحک و انتخابات جعلی بر چهره‌هایشان سیلی کاری نموده و آنگاه آن‌ها را حیرت زده خواهند ساخت"

 اما به پندار این قلم، یکی دیگر از تلخ‌ترین بخشی از درامهٔ پارلمانی را می‌توان در رویکرد اخیر پارلمان موجود مشاهده کرد. جای که فقدان مدیریت و کارایی وزیران سکتور دفاعی و امنیتی افغانستان، کشور را به صحرای خونین درآورده و به علت ضعف مدیریت آن‌ها، کمپاین انتخابات اخیر و برگزاری رأی دهی، تلفات سنگینی بجا گذاشت، اما برعکس این وزرا با پیامد خونین بی‌کفایتی‌شان به استقبال کم‌نظیر پارلمان مواجه گردید، هکذا این پارلمان، آن‌ها را با اهدای تقدیر نامه‌ها مورد استقبال قرار دادند. معلوم نیست که بازیگران تروریستی با انجام این جنایات هولناک، تا چه اندازه توسط دستان نامرئی مورد تفقد قرار خواهند گرفت؟

 

با احترامات بیکران

 لندن، نوامبر ۲۰۱۸

 منابع:

 Global research,29 October 2018

 A Ridiculed Election Show of US-NATO on the Stage of Afghanistan

 By Defend Democracy Press