وطن ما در دوم است، وطن خویش را فزون‌تر از هر چیز گرامی دارید.
میهن دوستی باید مقدم بر هر كار و خود مختاری و استقلال پیشرو بر هر اندیشه باشد.
وطنم را بیشتر از خانواده‌ام دوست می‌دارم اما به انسانیت بیشتر از كشورم علاقه‌مندم.
كافی نیست كه انسان برای وطنش خدمت انجام داده باشد بلكه هرگز از خدمتگزاری خودداری ننماید.
عشق ورزیدن به میهن عبارت از این است كه انسان با تمام قوا، میل داشته باشد عملی شدن آرمان‌های بشری را در آن مشاهده نماید و به‌قدر قوه‌ی خود در راه كار یاری نماید.
عشق و علاقه به وطن و آب و خاك مانند علاقه به پدر و مادر و زن و فرزند امری طبیعی است.
صمیمیت و عواطف و احساسات شما نسبت به میهن خودتان باید مافوق همه‌ی احساسات و عواطف شما باشد.
مژده‌ای ساده دلان، عصر جدید آمده‌اند
دوره‌ی چور و چپاول و تاراج سپید آمده‌اند
اینان هرچه که کردند، نگویید «دروغ»
از برای سرقت بانک با قفل و کلید آمده‌اند
یك کلیدشان اگر نگشاید دروازه هر قفل
با گروپ سلاحدار و با قفل جدید آمده‌اند
مجلس ملی كه از فحش و تمسخر شده پُر
غصه نخور دولت اخلاق پدید آمده‌اند
رفته‌اند آن گروپ کلاه پست و چپن دار
آنكه با مشت روی میزمی زدآمده‌اند
گرچورکردندوچپاول شد وبردند وخوردند
غمگین مشو که با نفس پلید آمده‌اند.
عذر تقصیر، كه ما مار گزیده شده ایم
آن مار كه تا اکنون نگزید آمده‌اند.
در شمالشرق کشور
در چهار ولایت زون شمالشرق كشور دو هزار جریب زمین این تصدی را زورمندان غصب و منازل رهایشی را بالای آن اعمار كرده اند. تصدی سپین زرهفت هزار و پنجصد جریب زمین در ولایت‌های قندوز، تخار، بدخشان و بغلان دارد و دو هزارجریب آن را زورمندان غصب كرده اند. این زمین‌ها در ولسوالی های خواجه غار، دشت قلعه و ینگی قلعه تخار و ولسوالی های بهارك بدخشان و امام صاحب قندوز اند.
تورن اسماعیل مجاهد زمین‌های زابلی وگمرک تورغندی واسلام قلعه
اداره مبارزه با فساد اداری به تاریخ پنج ثورسیزده نود و یک محمد اسماعیل وزیر انرژی و آب را به دست داشتن در فساد متهم كرد. لودین گفته بود- من اسماعیل خان را متهم به فساد کرده‌ام که مانند وی هیچ وزیر چپه شاخ وجود ندارد، اما حالا ببینید که چه کسی جرئت دارد تا از وی در مورد بپرسد و پول و جایدادی را که به سرقت برده، از او دوباره بگیرد.
این درحالی‌ست كه با بی‌نتیجه ماندن و فراموش شدن این دوسیه‌ها انتقادات بر ناكارایی وعدم همآهنگی ادارات مبارزه با فساد بیش‌ازپیش افزایش یافته است.
اسماعیل خان در قضیه برداشت میلیون‌ها دالر از یک بانک دولتی در زمان ولایت هرات، استفاده سو از عواید گمرکات و نیز بستن قرارداد غیر شفاف با برخی از شرکت‌های ساختمانی، متهم است. در نامه اداره مبارزه با فساد اداری که پیش از دادن رأی اعتماد به وزیران، به پارلمان افغانستان فرستاده شده بود، آمده است که اسماعیل خان در حدود هفتاد میلیون دالر از یک بانک دولتی برداشته است.
این پول‌ها زمانی برداشت شده که داکتر اشرف غنی احمدزی وزیر مالیه بوده است و درهمان زمان، اشرف غنی، هیأتی را برای بازپس‌گیری این پول به هرات فرستاده اما والی پیشین هرات از
تحویل این پول‌ها به هیأت اعزامی از کابل، خود داری و با هیأت همکاری نکرده است. از سوی دیگر عزیز الله لودین رییس اداره مبارزه با فساد اداری به خبرگزاری بخدی گفت که شماری از وزیران کابینه به اختلاس و غصب جایدادهای دولتی متهم هستند اما او از گرفتن نام این
افراد خود داری کرد. با این حال لودین افزود که صدها جریب زمین دولتی در شهر هرات از سوی برخی زورمندان غصب شده است. عبدالمجید خان زابلی در زمان صدارت سردار شاه محمود غازی یکی از بانفوذترین وزرای کابینه بود و هم‌زمان ریاست تمامی وزرای سکتورهای اقتصادی و مالی کشور را بر عهده داشته
است.
گفته می‌شود که عبدالمجید خان، اساس گذار بانک ملی افغانستان است و سال‌ها مدیریت هیأت عامل این بانک را به عهده داشته است. زابلی سال‌های آخر عمرش را در امریکا به سر برد و در اوایل
ده هفتاد در این کشور وفات کرد.
از عبدالمجید خان زابلی صدها جریب زمین در ولایت‌های هرات، ننگرهار و برخی از شهرهای بزرگ کشور باقی مانده است. عزیز الله لودین، با اشاره به اینکه جایدادهای عبدالمجید خان زابلی ملکیت دولت افغانستان است تایید کرد که بخش اعظم این جایدادها از سوی برخی زورمندان غصب شده است. به گفته رییس مبارزه با فساد اداری، کل مساحت خانه عبدالمجید خان زابلی یازده ونیم جریب زمین است که هشت سال پیش از سوی یک هیأت هشت نفری به مبلغ 24 میلیون دالر قیمت گذاری شده است. لودین تأکید کرد که فرزندان و بازماندگان زابلی با نوشتن نامه‌ای به حکومت افغانستان گفته‌اند که تمامی جایدادهای آنان، مربوط به مردم افغانستان است.
هادی و حمید، فرزندان مرحوم عبدالمجید خان زابلی و خانم او گفته‌اند که بیش از چهارده هزار و هشت صد جریب زمین متعلق به خانواده زابلی، مربوط به وزارت زراعت می‌شود که از سوی برخی زورمندان غصب شده است. بخشی از جایدادهای زابلی از سوی اسماعیل خان، بخشی به نام سلیم ترکی شاروال هرات و بخش سوم نیز به نام یک خانم قباله شده است. در همین حال محمد رفیق شهیر رییس شورای متخصصان هرات گفت که در حال حاضر، موضوع ملکیت خانه اسماعیل خان از سوی کمیسیون مبارزه با فساد اداری مورد بحث است. به گفته شهیر خانه‌ای که فعلاً اسماعیل خان در آن زندگی می‌کند ملکیت زابلی‌ها است و بنا به وصیت خود عبدالمجید زابلی، این خانه باید برای معارف و تحصیلات عالی افغانستان وقف شود. شهیر تأکید کرد که در دو دهه اخیر ملکیت این خانه، ظاهراً به نام همسر اسماعیل خان قباله شده است. به گفته محمد رفیق شهیر رییس شورای متخصصان هرات، اسماعیل خان یک افسر نظامی بود که سرمایه زیادی نداشت اما اکنون یکی از سرمایه داران بزرگ افغانستان است.
او افزود که اسماعیل خان در هرات و برخی از ولایت‌های دیگر و نیز کشور همسایه (ایران) جایداد و سرمایه زیادی دارد. هوتل بزرگ استقلال که در منطقه بسیار گران قیمت و با ارزش هرات (گرده پارک در نزدیک ساختمان ولایت) قرار دارد ازجمله جایدادهای اسماعیل خان است. اسماعیل خان در دوره‌ای که والی هرات بود، عواید گمرکات هرات را به مرکز نمی‌فرستاد و این مسأله درهمان دوره سروصداهای زیادی را نیز برپا کرد.
اسماعیل خان سرمایه گذاری‌های زیادی در بخش‌های مختلف انجام داده و هنوز کسی نمی‌داند که سرمایه او، در کجاها قرار دارد. اسماعیل در حالی متهم به اختلاس و غصب جایدادهای دولتی در هرات، می‌شود که ولسی‌جرگه به شماری از وزرای پیشنهادی کرزی از جمله اسماعیل به‌عنوان وزیر انرژی و آب رأی اعتماد داد.
پس از اینکه این وزرا از پارلمان رأی اعتماد گرفتند داکتر عزیز الله لودین، تأکید کرد که اداره مبارزه با فساد اداری نامه‌ای به پارلمان فرستاده و موضوع اختلاس و غصب زمین توسط برخی از وزرای پیشنهادی را با این نهاد مطرح کرده است. لودین تأکید کرد که اعضای پارلمان به این مسأله توجهی جدی نکرده و به وزیران متهم به اختلاس رأی اعتماد دادند. به دنبال مطرح شدن این اتهام، ولسی‌جرگه اعلام کرد که موضوع رأی اعتماد به وزیران متهم به فساد، باز نگری می‌شود. اسماعیل از چند سال به این سو، از حامیان نزدیک رئیس جمهور کرزی به شمار می‌رود و چند سال است که به حیث وزیر انرژی و آب در کابینه آ کرزی کار می‌کند.
احمد مشاهد مجاهد چپاول
احمد مشاهد عضو تنظیم جمعیت و از وفادارترین اشخاص به شورای نظار است و در سال‌های گرماگرم پاکستان رفتن، طب را تمام ناکرده راهی پاکستان گردید و مثل دیگر سران جهادی پیشوند داکتر راهم به نامش علاوه کرد.
آگاهی یافتن از دارایی‌های واقعی وی شاید ممکن نباشد اما فقط بخشی از سرمایه، جایداد و ملکیت‌های وی که همه درباره‌اش می‌دانند را به معرفی می‌گیرم. با تحلیل مشاهد از این زاویه، برای مردم، برای چندمین بار به ثبوت می‌رسد که نظام فعلی که دم از دفاع از مردم و دفاع از دموکراسی می‌زند، اتکایش در ولایت تخار روی چه کسانی بوده و ماهیت شان چگونه است. اگر از حمام‌های نمره و باغ‌های کوچک که مشاهد در اینجاوآنجای ورسج و تالقان و ولایات دیگر دارد چشم بپوشیم و به جایدادهای بزرگ‌ترش نظر اندازیم، باید از هوتل آریانا شروع کنیم. هوتل آریانا در ولایت تخار ازجمله هوتل های مفشن و مرغوب شهر تالقان است و محافل گوناگون، خصوصاً محافل عروسی در آنجا برگزار می‌گردند. این هوتل مشهور از شخص مشاهد می‌باشد.
تانک تیل آریانا که در جوار پل شهروان تالقان قرار دارد و پرفروش‌ترین تانک تیل در تالقان است نیز مربوط او می‌باشد. داستان این تانک تیل و کلاه‌برداری مشاهد از نزدیک‌ترین دوستش شاید نمونه خوبی باشد که ماهیت وی را شناخت. در زمان ولایت سید اکرام الدین معصومی، به نیت ایجاد تانک تیل شریکی بین معصومی و مشاهد، زمین را از صاحب آن به‌زور تفنگ خریدند. هنگامی که سند بین فروشنده و خریداران به امضاء می‌رسید معصومی تأکید می‌دارد که نام هردوی شان در جریان نوشتن قباله ذکر گردد، ولی مشاهد برایش استدلال می‌نماید که چون تو والی هستی اگر صدای این زورگیری بالا شود، موقفت زیر سؤال می‌آید و بدنام می‌شوی بنا ضرور نیست نامت را در قباله ذکر نمایم و این کار باعث شکست عهد شراکت من و تو نمی‌شود. چندی می‌گذرد و معصومی هم از چوکی ولایت برکنار می‌شود. وقتی تانک تیل آریانا یکی از پرفروش‌ترین تانک در شهر تالقان می‌گردد، او نزد مشاهد آمده تا سهمی از عواید بدست آمده‌ی شراکت را بدست آورد. مشاهد با نهایت خم چشمی و دیده‌درایی، منکر عقد و پیمان درین رابطه شده و به این صورت دوستی و همدستی‌شان پایان می‌یابد.
زمین‌های آبی مشاهد در نهرچمن و سایر نقاط تخار بیشتر از ٧٠٠ جریب می‌باشند که در بهترین موقعیت‌های تالقان واقع‌اند. در شرایط فعلی هر جریب این زمین‌ها بیست لک افغانی خریدوفروش می‌شوند.
کرایه صرف دکان‌ها و سرای هایش در تالقان ماهانه یک میلیون و دوصد هزارافغانی می‌شود. تعداد حویلی هایش در کابل بالاتر ازده باب بوده که همه درمناطق قیمتی موقعیت دارند. تعداد زیاد آن‌ها را به کرایه داده است. یک حویلی‌اش در شیرپور، یک حویلی درمنطقه بادام باغ ویکی عقب سینما آریوب درباغ بالا موقعیت دارند.
در تالقان هم چندین حویلی در بهترین موقعیت‌های شهراز مشاهد اند، که از جمله حویلی‌ای که در سرک اول دارد و مدتی در زمان گریز گریز ربانی که باتحت هرسو میرفت و مدتی سفارت ایران بود که تنها ایران سفارت کاری در تخار داشت و فعلاً به یوناما کرایه داده شده است از جمله زمین غصب شده دولتی است.
در خارج از افغانستان جایدادهای غیرمنقول وی که تا حال افشاء شده‌اند، یک حویلی در دوبی، یک حویلی در تاجکستان. ریاست ده که مسئولیت امنیت تمامی وزیران را به عهده دارد، امنیت مشاهد هم به عهده گرفته است. به همین مناسبت مشاهد ماهانه به تعداد سه صد نفر از ریاست ده اعاشه بدست می‌آورد. او که به امراض گوناگون گرفتار است، خوراکش نان جواری بیش نیست، دارایی‌هایش را قبل از مرگ میان اولادهایش تقسیم و ترکه کرده است. مشاهد علی‌رغم آنکه آدم کینه دل، خودپسند و خودخواه است و به هر مسئله‌ی با در نظر داشت منافع خود برخورد می‌کند، درعین‌حال شخص متکبر و بد زبان است و سخت انتظار دارد که کسی پای خود را به‌پای او دراز نکند و همه بلی گوی او باشند. تنها آدم‌های برده‌صفت و زبون از موقف او استفاده برده می‌توانند که آماده چاپلوسی و تحمل غضب، دشنام‌های رکیک و پیشانی ترشی‌های او باشند. ازجمله ده‌ها فردی که طبق تذکر بالا به نوکران او بدل شده‌اند فردی به نام حق نظر است که حالا شاید حق نظربای برایش بگویند.
او به‌واسطه مشاهد رئیس گمرک در یکی از گمرکات افغانستان تعیین شده و ازین طریق صاحب میلیون‌ها دالر شده است. او در چند محفل در حضور دیگران بدون اینکه عرق شرم بر پیشانی‌اش نمایان گردد، یادآور گردیده است که امروز اگر کسی کمتر از یک میلیون دالر را سرمایه بگوید احمق است. او که چند سال قبل به نان شب بند بود و پول نداشت، امروز چندین حویلی صرف در شهر تالقان دارد.
ملک و دارایی‌هایی که مشاهد و هم‌مسلکانش چون مطلب بیک، حاجی آغا گل، پیرمحمد خاکسار، پیرم قل، قاضی کبیر مرزبان، بشیر چاه آبی و غیره به‌اصطلاح کلان‌های تخار با خدعه، نیرنگ، قتل، تهدید، توطئه، دزدی، خیانت، چپاول، وطن فروشی و متوسل شدن به پستی‌های رنگارنگ بدست آورده‌اند، بدون احساس شرم و خجالت آن را داد خدا نامیده، خویش را خدادادگان جار می‌زنند تا این را ثبوت نمایند که دیگران که به پول و دارایی‌های افسانوی چون آن‌ها نمی‌رسند نه این است که ایشان دست به دزدی، وطن فروشی، جاسوسی، قتل و توطئه نزده‌اند بلکه ایشان را خدا نداده است. اولاده اینان اگرچه به پستی پدران شان آگاه‌اند در دل آن را تصدیق می‌دارند و می‌دانند که پدران شان تا جاسوس ورزیده نمی‌بودند و گذشته بی‌شرافتی و وطن‌فروشی بر پیشانی‌شان از دور نمایان نمی‌بود، کجا ممکن بود به چوکی های مهم و بلند در سطح یک مملکت گماشته شوند. مشاهد و همقطارانش وقتی به منابر سخنرانی می‌کنند، همیشه دفاع از جهاد و مقاومت و ارزش‌های اسلامی را قلقله می‌کنند، ولی در عمل به غیر از تحکیم پایه‌های اقتصادی و اجتماعی خود و فامیل خود به چیز دیگری نمی‌اندیشند.
سید طیب جواد مجاهد سفارت
روزنامه «دیلی بیست» به تاریخ ١٨ دسامبر ٢٠١٣ اسنادی را فاش نمود که سید جواد طیب پرده بر‌می‌دارد. بر اساس این اسناد اداره توسعه‌ی بین‌المللی امریکا (USAID) سالانه بیش از ١٠٠٠٠٠ دالر جیره به سید طیب جواد می‌پرداخت که این رقم شامل کرایه خانه و مصارف غذایی او نمی‌شود. جواد از سال ٢٠٠٢ الی ٢٠٠٣ رئیس دفتر کرزی بود و بعداً سفیر افغانستان در آن کشور شد. سید طیب جواد هم‌زمان از دو پیمانکار امریکا RANCO و «انترنیوز» دالر دریافت می‌کرد. به گفته مسئولان اداره توسعه‌ی بین‌المللی امریکا این پول به خاطر جلب تحصیل‌کرده‌های غرب در دولت کرزی به حیث تکنوکرات‌ها برای بازسازی افغانستان پرداخت می‌شد.
بر اساس گزارش، قراردادی که بین جواد و RANCO به امضا رسیده نشان می‌دهد سید جواد با معاش روزانه ٣١٤.١٢ دالر برای شش ماه به حیث مشاور با این پیمانکار امریکا ایفای وظیفه کرده است. اسناد نشان می‌دهند که RANCO به اردو و وزارت خارجه امریکا کارهای گسترده‌ای انجام داده است. در این قرارداد که به تاریخ ٧ نوامبر ٢٠٠٢ امضا شده روزانه ٦٠ دالر به خاطر بود و باش در کابل و٤٠ دالر مصارف غذایی جواد نیز در نظر گرفته شده بود. او امضای خود را در روی قرارداد تصدیق می‌کند اما از جزئیات قرارداد اظهار بی‌خبری می‌کند.
طیب جواد خود می‌گوید: من در مورد این که این‌ها پیمان‌کاران خصوصی یا دولتی بودند، چیزی نمی‌دانستم. برای من این معاشی بود که از سوی ایالات متحده‌ی امریکا پرداخت می‌شد. شاید کمترین معاش به من پرداخت می‌شد. افراد زیادی بودند که پول نقد دریافت می‌کردند.
اندریو ناتسیوس که در آن زمان رییس یو.ایس. اید بود می‌گوید: در روزهای نخستین جنگ افغانستان،USAID برنامه‌ی را روی دست گرفته بود که مطابق آن باید صدها تحصیل کرده‌ی افغان که در خارج زندگی می‌کردند، به تکنوکرات‌های دولت کرزی تبدیل شده و ظرفیت حکومت را تشکیل دهند. پرداخت معاش رقابتی با معاش این تکنوکرات‌ها در غرب بخشی از این برنامه بود. این تکنوکرات‌ها توسط پیمان‌کاران USAID استخدام شده و در وزارتخانه‌های افغانستان به کار گماشته شده بودند. عقد این‌گونه قرار‌دادها راهی بود که ما می‌توانستیم با طی کردن آن زودتر برنامه‌های‌مان را اجرا کنیم. ما این برنامه را خاموشانه اجرا کردیم، چون این کار بین تکنوکرات‌ها و ملیشه‌های افغان (جنگ سالاران) متحد با ما تنش ایجاد می‌کرد. لاری سمپلر، معاون مدیریو. ایس. اید برای افغانستان و پاکستان می‌گوید: در مراحل اولیه‌ی بازسازی افغانستان این‌گونه معاملات ضروری بود… ما درصورتی‌که ضرورت باشد، با بازیگرانی که در حکومت جدید نقش مؤثری داشته باشند نیز این کار را خواهیم کرد.
دیلی بیست می‌افزاید که دیوید هوفمن رئیس «انترنیوز» به جواد طی یک ایمیلی که بعدها به دسترس این نشریه رسیده نوشته: من خیلی خوشحالم از اینکه درزمینه‌ی استخدام شما و کمک به رییس جمهور کرزی مساعدت کردم. ما در حالت عادی چنین چیزی را در نظر نمی‌گیریم، چون این کار با استقلالیت ژورنالیستی ما در تضاد قرار دارد؛ اما ما اوضاع در افغانستان را استثنایی تشخیص داده و با این کار موافقت کردیم. سید جواد طی شش ماه فعالیتش با این نهاد به صفت مشاور٤٩٠٠٠ دالر دریافت کرد.
کریستین فیر معاون استاد در پوهنتون جورج تاون امریکا می‌گوید: ما از روز اول سیستمی را ایجاد کردیم که فاسد بود. ما کسانی را داشتیم که هم‌زمان از دو منبع معاش دریافت می‌کردند؛ یکی از ما و دیگری از بانک جهانی. این عاملی است که نتیجه‌ی آن یک سیستم فاسد است.