کار بمثابه حرکت ، فعالیت ، ایجاد گری ، تولید ، آفزینش وتلاش انسانی بخاطر زنده ماندن . بعبارت دیگرکاربهترین تامین کننده ی روابط انسان با طبیعت بخاطر زنده گی کردن است .همچنان کارعبارت از تلاش ومبارزه بخاطر رفع نیازمندی های مادی ومعنوی بشریت وتسخیر بلند ترین قله های رفاه وسعادت انسان است.  کار چگونگی حرکت وحنبش انسانرا با قانونمندیهای پروسه ی تغیر وتکامل وجریان تضاد در پدیده ها را مرتبط ومشخص میسازد که با حرکت در مسیر تحولات و مراحل انکشاف به جستجوی رفاه وایجاد گری با عبور از موانع و فراهم آوردن تسهیلات پیشرفت ترقی و تحولات گوناگون را به ارمغان می آورد .

 برای اینکه از هدف دور نشویم با گذشت از بحث روی ابعاد وچگونگی مفاهیم کار باید گفت که انسانها از همان آغاز پیدایش برای زنده ماندن وزنده گی کردن کارمیکردند و در مسیر تحولات جمعی وتقسیم جوامع با عبور از ستم برده داری ودوران فرتوت فیودالی در اواخر قرن هجده چون پای سرمایه  به پیش آمد به استثمار وبهره گیری انسان از انسان شدت بخشید و با ظهور طبقه ی کارگر وخواسته های صنفی کارگران انجامید. کارگران بخاطر دفاع از حقوق وخواسته های شان در مقابل استثمار ظلم وستم جنگیدند ودر تلاش بخاطر رهایی از زنجیر اسارت متشکل شدند وبا قیامهای خروشان راه مبارزه جمعی ومنظم را برگزیدند .

 با ایجاد احزاب سوسیالیست کارگری جنبشها ،اتحادیه ها وپلاتفورمهای وسیع را همراه با سایر زحمتکشان راه اندازی نمودند که با انقلاب صنعتی قرن ۱۸ در اروپا شکل گرفت .

 چرا اول ماه می:

 کارگران امریکا برای نخستین بار در روز اول ماه می سال ۱۸۸۶ با فراخوان بزرگ واعتصاب سراسری بهدف ارایه ی خواسته های شان مبنی بر تقلیل ساعات کار ،افزودی معاش تامینات صحی حق استراحت رشد مهارتهای مسلکی با دادن قربانی های بیشمار روز اول ماه می را روز همبستگی کارگران جهان مسمی وثبت تاریخ نمودند .

 با اوجگیری جنبشهای کارگری اتحادیه ی بین المللی کارگران جهان بخاطر تعین وتسجیل استراتیژیک مبارزات جمعی وایجاد روابط بین المللی کارگران جهان در وجود انجمن بین المللی کارگران یا سازمان بین المللی پرولتاریای جهان بنام انترناسیونال پرولتری یا رفاقت بین المللی کارگران جهان همبستگی کارگران جهان را در یک خط واحد رقم زد .

انترناسیونال اول برهبری کارل مارکس در سال ۱۸۶۴ در لندن وانتر ناسیونال دوم کارگری برهبری فریدریش انگلس در سال ۱۸۸۹ در پاریس وانتر ناسیونال سوم کارگری برهبری ولادیمر ایلچ لینن در سال ۱۹۱۹ در ماسکو دایر گردید که خطوط اساسی فعالیتها ومبارزات وتحکیم روابط بین المللی کارگران جهان را مشخص میساخت

 در کشور ما افغانستان:

 افغانستان یک کشور عقب نگهداشته در قلب آسیا علی الرغم داشتن منابع سرشار طبیعی

 زمینهای زراعتی ،هوای گوارا ومردم مستعد بکار با تحمل شدید ترین کار طاقت فرسای نظام ارباب زعیتی فیودالی وعبور از تنگناها ی سیاسی اجتماعی در مسیر تحولات ناچیز قرون برای نخستین باردر کنار کارکشاورزی کار جمعی در امور ساختمانی در دوران امارت امیر شیر علیخان  سال ۱۸۶۳ در ساختمان قلعه ی مشهور شیرپور با ظرفیت شش هزار کارگر بنا ومهندس سر آغاز کار جمعی کارگران ساختمانی محسوب میشود پس از آن با ایجاد دستگاه های باروت سازی اسلحه مطبعه مکتب ومدرسه صفوف کارگران رشد نمود .

 در زمان امیر حبیب اله خان ۱۳۱۹ ه ق با ایجاد دستگاه های محدود صنعتی در کابل برق جبل السراج ، آب پغمان ، احداث سرکها و بنا ها  تعداد کارگران افزایش یافت ودر زمان اعلحضرت غازی امان اله خان سال  ۱۹۱۹ برای نخستین بار فابریکات ودستگاه های صنعتی وتولیدی مدرن در پایتخت ولایات کشوروارد و ایجاد گردید و بر بنیاد آن صنعت وتولید در کشور ماشینیزه شد که به برکت آن تعدادی از جوانان جهت  فراگیری تحصیلات تخنیکی ومسلکی به کشورهای هند وترکیه فرستاده شد وطبقه کار درافغانستان بظهور رسید .

 در زمان محمد ظاهر شاه ۱۳۱۲ ه ش فابریکات بزرگ ودستگاه های صنعتی در کابل ولایات بنا گردید که بموجب آن طبقه ی کارگر افغانستان برشد بلوغیت خود رسید وافغانستان در عر صه صنعت وتولید ات در برخی اقلام تولیدی بطور نسبی خود کفا گردیده بود.  قابل یاد آوریست که بر طبق احصایه همان وقت نزدیک به نیم ملیون کارگر در سه صد دستگاه تولیدی ساختمانی وکشاورزی خورد وبزرگ مصروف کار بودند .

 با ظهور وتاسیس حزب دموکراتیک خلق افغانستان برای نخستین بار کارگران با ایجاد انجمنهای کاری ،اتحادیه های صنفی ، کلپهای سپورتی ،هنری ، کورسهای سواد آموزی ، صندوقهای تعاونی ، متشکل گردیده و برای اولین بار اتحادیه یا سازمان دموکراتیک کارگران افغانستان ایجاد گردید . اتحادیه کارگران افغانستان بخاطر دفاع از حقوق کارگران وتحقق خواسته های صنفی آنها با راه اندازی اعتصابات و مظاهرات پرچم مبارزه را بر علیه ظلم واستثمار برافراشته وصدای کارگران افغانستان را بگوش جهانیان رسانید که مهمترین جنبش کارگری آندوره تاسیسات نفت وگاز شبر غان ، فابریکه جنگلک کابل پلچرخی ، دستگاه بزرگ نساجی گلبهار ، پلخمری قندز وبغلان وپشمینه بافی کندهار وفابریکات صنعتی هرات بود .

 پس از پیروزی قیام ثور ۱۳۵۷ خورشیدی بر اساس پالیسی های ترقی خواهانه ی ح د خ ا و حکومت ج د ا برای تامین حیات سیاسی ، اجتماعی وفرهنگی کارگران پروگرامهای بزرگی رویدست گرفته شد . برای نخستین بار در تاریخ کشور خواسته های بر حق کارگران وزحمتکشان افغانستان توسط رهیر ودوست صدیق کارگران وسایر زحمتکشان  افغانستان  زنده یاد ببرک کارمل دردهه ی پنجاه خورشیدی صدای حق طلبانه ی کارگران را از طریق پارالمان کشور بگوش جهانیان رسانید  .

 زنده یاد ببرک کارمل برای نخستین بار تجلیل اول ماه می را در افغانستان اساسگذاشت که شخصاً بحیث دوست صدیق ، رفیق وانیس کارگران ، دهقانان وکسبه کاران در تمام روزهای تاریخی زحمتکشان کشور سهم رفیقانه وآموزانده گرفته است.  در زمان زعامت زنده یاد ببرک کارمل بنا به پالیسی مردمی حزب د خ ا ودولت ج د ا بدفاع از کارگران پروگرامهای بزرگی رویدست گرفته شد چنانچه  تشکیل اتحادیه صنفی کارگران افغانستان درمرکز ولایات کشور ، ایجاد کورسهای سواد آموزی،  رشد تعلیمات ومهارتهای مسلکی درداخل وخارج کشور ، تقلیل ساعات کار،  افزودی معاش کارگران،  اعطای امتیازات خانه  ، خدمات صحی ، استراحتگاه ،رخصتی های با معاش ،توزیع مواد اولیه بخصوص مواد کوپونی رایگان وتقرر انها در دستگاه های دولتی وسایر حقوق و آزادیهای دموکراتیک میباشد .

 پروفیسور پوهاند دکتور عبدالرسول رهین شخصیت فرهنگی واکادمیک کشور در رابطه به خدمات حزبی ودولتی  دوران زعامت زنده یاد ببرک کارمل چنین مینوسد.

 «ببرک کارمل یار ومدد گار کارگران دهقانان پیشه وران اهل کسبه مامور و آموزگار ودر یک کلام همه زحمتکشان افغانستان در امر بزرگ خدمت به مردم میهن مالوفش بود .آرمان واهداف والایش تامین عدالت اجتماعی ورفع تبعیض ونا برابری در جامعه بود ایشان در دوران زعامت خویش در جهت بهبود شرایط کار وزنده گی کارگران وسایر زحمتکشان تهی دستان جامعه همواره توجه جدی داشته تا معاشات کارگران ومامورین پاینرتبه ملکی ونظامی را افزایش دهد کالا های اولیه مورد نیاز مردم را تدارک نماید

 توزیع مواد اولیه ضروری را به قیمتهای نازل وچندین قلم آنرا بصورت رایگان از طریق کوپون برای کارگران وکار مندان دولتی وتصدیها توزیع نمایند ، احداث قصبه های کارگری وساختمانهای رهایشی برای کارگران وکارمندان دولتی وفامیل شهدا معلولین وجانبازان هنر مندان ایجاد کرد . تامین خدمات ترانسپورتی بهداشتی واجتماعی وده ها مورد دیگر از اقدامات تی بود ند که دولت به نفع زحمتکشان وتهی دستان جامعه انجام داده بود »

 اما این همه رفاه ، آسایش وپیشرفت را که دشمنان افغانستان تحمل اش را نداشتند دست به تجاوز زدند  وبا ایجاد جنگ وخونریزی زیر نام دین ومذهب ،مطابق به میل وفرمایش پاکستان ،عربها ی مرتجع  وحامیان جنگ نیابتی بوسیله تیکه داران دین وبهانه ی مذهب دشمنی پاکستان را مبنی به نابودی کلیه زیر ساختار های اقتصادی اجتماعی فرهنگی وسیاسی تخریب فابریکات بند وانهار سرکها وپلها مکاتب ومدارس ساختمانهای دولتی شفاخانه ها وتخریب منافع ملی مردم افغانستان قهرمانی بربادی افغانستان را بنام خود ثبت تارخ کردند. وبه این ترتیب صدها هزار کارگر وکارمند را از کار بیکار مریض ،علیل ، فقیر وبیمار ساختند . متباقی هست وبود وطن خود را به پاکستان لیلام کردند این است مزایای اسلامی که آنها بنمایش گذاشتند .

 زنده یاد ببرک کار مل در پلینوم سیزدهم کمیته ی مرکزی ح د خ ا فرموده بودند همین ضد انقلاب است که به افغانستان معادل ۳۵ ملیارد افغانی خساره وارد نموده است .این رقم بر اساس یک تخمین اجمالی نصف همه سر مایه گذاری در رشد اقتصاد کشور در ظرف بیست سال اخیر را نشان میدهد.

 پس از فروپاشی حاکمیت ح د خ ا در اثر خانه جنگی جنگهای تنظیمی کابل راکتباران شد ولایات بخاک وخون کشیده شد که در اثر آن هزاران هزار کارگر دهقان وزحمتکشان کشته شهید زخمی معلول معیوب ومجبور بفرار وطن گردیدند . ماشینها ی دستگاهای صنعتی  پارچه سازی شده با اسلحه ومهمات نظامی این نوامیس وطن توسط مدافعان شریعت غرای محمدی به بازار پاکستان لیلام گردید وه وه وه مدافعان اسلام مسلمانان  کشور را به لقمه نانی محتاج ساختند و دست مردم مسلمان افغانستان را به سوی چندین کشور کافر جهت دریافت کمک دراز کردند ولی خود صاحبان قصرها فابریکات دستگاه ها موزیم ها باغ وحش ها بانکها وتانکها شدند .

 اکنون علی الرغم تلاش نسبی دولت آقای داکتر غنی در جهت باز سازی کشور واحیای زیر بنا های اقتصادی ودستگاه های صنعتی با وجود کمکهای سرشار بیرونی تا هنوز موفق به ساختارتمام  زیر بنا های اقتصادی کشور وبازسازی کلیه دستگاه های تخریب شده نگردیده تولیدات در سطح نهایت نازل قرار داشته مردم بیکار ،ودر سایه ی  فقر جهل مرض  نا امنی ترس وتهدید بی سرنوشتی وبی باوری به آینده بسر می برند .

 راه رهایی مردم از بدبختی وسیه روزی فقط در بیداری مردم وحدت نیروهای روشنفکر وطندوست ترقی خواه دلسوز ومسُولیت پذیر جامعه میباشد که  همه در یک خط مقدس میهنی با اهداف وشعار مشترک جنبش داد خواهانه ، نجات وطن مسیر گردد .