در شهر هامبورگ آلمان جشنواره موسیقی زیر فرنام «Big Apple Music Awards» از سوی کمپنی «JAF Entertainment» در تالار شکوهمند «Barclaycard arena» شام تاریخ ۱۲ ماه سپتمبر سال ۲۰۱۵ تر سایی برپا گردید.

در این جشنواره و شب آهنگ وموسیقی نزدیک به بیست هنرمند از کشور های افغانستان، ایران، تاجکستان، بلغاریا، کردستان، ارمنستان، استرالیا، امریکا، اردن، روسیه وچهره های سرشناس موسیقی اشتراک ورزیده بودند.

امروزه می بینیم، که نسل ما دیگر پذیرای تعارفات مقدس مآبانه پیشین نیستند وبا جسارت تمام به سوی زیبایی ها می شتابند وزیبا پسندی را از گلوی تاریخ بیرون می کشند. فرهنگ ما وبه ویژه میان نسل سرگردان ومتردد افغانها در آلمان که بر پایه برتری خواهی وتکبر سیاسی دور می خورد، امروز به سوی فرهنگ کرنش ورعایت ره می کشاید.

کسانی که دیروز متکبرانه به گوشه ای نشسته وچوب شماتت به دست گرفته بودند، ایدون از این پوسته ای خام بیرون برآمده ودر های بسته خیالهای شان را باز کرده اند.

شخصیت های سیاسی که زمانی پیامبران اعلامیه های جنگ وستیز سازمانهای بنیاد گرایی اسلامی بودند وماهنامه های البدر را می فروختند ایدون به مدارا وهمزیستی روی آورده اند ودر گرمابه همسویی غسل همگرایی وشاد زیستی کرده اند.

شهروندان افغانستان در آلمان که دیروز با تلوار پاکستانی گردن دشمنان سیاسی شان را می بردیند، ایدون دم از فرهنگ سازی می زنند وچی دلیرانه در این راه گام بر می دارند. بی جا نگفته اند، که انسان موجود تغییر پذیر است. انسان دیروز انسان امروز نیست وهمانگونه که شاید انسان امروز انسان فردا نباشد. بهترین انسان کسی است، که همیشه در تلاطم باقی نمی ماند وبا تغییر دانش وخرد بشری خرد ودانش خود را نیز تغییر می دهد.

هستند کسانی که با لبان خشک ولبخند ملیحی بر لب که بیشتر شبیه پوزخند تلخ بر صورت نا پیدای شان می ماند در گوشه ای نشسته اند وهنوز هم در فکر این هستند، که بزک، بزک نمر که جو لغمان می رسد. وهنوز هم مشت در تاریکی تاریخ می زنند وآب خود خواهی وتکبر ودگر تخریبی را در هاون سیاه اندیشه های شان می کوبند.

واما در مورد موسیقی کشور:‌بادریغ ودرد بر خی موسیقی آوران کشور موسیقی ما ومروجان آن را از ریشه ها جدا کرده اند ودنبال نو آوری های کاذبانه هستند. اگر روزگار پا بدهد وکفش نصیب نماید. در سر ستیژ با حرکات نشه آور وکشیدن آواز های غمبر گونه وقوت قتاس های سرگردان خروس مابانه موسیقی سنتی ما را به تمسخر می کشانند.

وهستند کسانی که موسیقی کشور را با تغییرات در موسیقی جهانی به سوی قله های بهبودی ومثبت گرایی سوق وسو می دهند.

در جشنواره موسیقی که در شهر هامبورگ آلمان به راه افتاد، چهره های درخشان موسیقی از کشور های گونا گون اشتراک نموده بودند. در این جشنواره که از یک موسیقی عالی محلی کردی به ساعت ده شب آغاز یافت، وبا اجرای سه آهنگ از سوی فرهاد دریا هنرمند ماندگار موسیقی کشور افغانستان پایان یافت.

این جشنواره تداوم جشنواره های اند، که دو بار از سوی جناب فواد نادی سر دبیر «JAF Entertainment»  در کشور امریکا به راه انداخته شده بود واین بار تصمیم گرفتند، که آن را در شهر هامبورگ آلمان بر پا بدارند.

در میان هنرمندان همه بسیار زیبا وشاد درخشیدند. به ویژه بانوی موسیقی لبنان بانو ایفا، گاسپریان، ستاره بانو اریانا سعید، بانو شبنم ثریا، بانو باران هنرمند پر درخشش از کشور ایران، ادوارد مایا از امریکا، کوین اعلا آهنگ خوان عربی، کامران وهومان دو جوان پر آوازه ایران. بوستو کاستین از بلغاریا، وشفیق مرید از افغانستان برازنده گی شان را به نمایش گذاشتند.

در این جشنواره همانگونه که هنرمندان از کشور های مختلف دعوت شده بودند، بیننده گان وخواهنده گان آن نیز از کشور های مختلف بودند.

 سالون «Barclaycard Arena» که از مجهزترین سالونهای شهر هامبورگ است وگنجایش نزدیک به بیست هزار نفر را داشت برای نزدیک به ده هزار نفر آماده شده بود. سالون نزدیک به پُر بود که هشتاد در صد آن را افغانهای باشنده در اروپا وشهر هامبورگ آلمان تشکیل می دادند. تشویق هنرمندان از هر نژاد وتباری که بودند، بیانگر این بود، که موسیقی مرز را نمی شناسد، خوبی وخرابی موسیقی به ارایه، سر ولی مربوط است، نه به هویت وتابعیت هنرمند. تشویق فوق العاده وستایش بر انگیز بانو حیفا از سوی جوانان افغانستان در این جشنواره بیانگر این مدعای ماست.

زبان ارایه جشنواره زبان انگلیسی بود، با آنکه جشنواره در شهر هامبورگ آلمان براه انداخته شده بود، اغلب اشتراک کننده گان به زبان فارسی وآلمانی دسترسی داشتند، مگر با آنهم با زبان انگلیسی کسی خود را بیگانه احساس نمی کرد.

 آنچه که در این جشنواره موجب خشم تماشا چیان گردید. آغاز برنامه بود، در تکت های ورودی نوشته بودند، که آغاز دخول به سالون ساعت ۷ شام وآغاز برنامه ساعت هشت شام مگر بنا بر بی مسولیتی سازماندهنده گان. دخول در سالون تا ساعت ده شب به درازا کشید که موجب خشم مردم گردیده بود، سه ساعت انتظار در بیرون از سالون برای انهای که توانایی ایستادن را نداشتند سخت درد آؤر وخسته کننده شده بود.

با آنکه دار ودستگاه پخش لایف موسیقی فراهم شده بود، مگرموسیقی به شکل زنده پخش نمی شد بلکه به گونه لبسنگ اجرآ گردید. چنانی که آهنگ نخست فرهاد دریا پیش از آنکه خودش آغاز نماید. آغاز شد. به همینگونه بانو آریانا سعید وبانو شبنم ثریا نیز پیش از آن که به لبسنگ آغاز کنند، آهنگ های شان پحش گردید.

بانو کوین اعلا هنرمند عربی هنگامی که می خواست تا در مورد این جشنواره ابراز نظر نماید، خطاب به بانو باران هنرمند ایرانی گفت: «که من پس از گوگوش هنرمند بسیار موفقی دیگری را که یافتم، بانو باران است.»

بانو آریا نا سعید نیز با ارایه سه آهنگ بسیارزیبا ودلپذیر مورد تشویق تماشا چیان قرار گرفت.

در این جشنواره از کشور های هندوستان وپاکستان کسی اشتراک نکرده بود، هنگامی که این مساله را از برپا کننده گان این جشنواره پرسیدم، در پاسخ گفتند، که از عدنان سمیع وسوننگم، دعوت نموده بودیم، که بادریغ نسبت مصروفیت ها نتوانستند، اشتراک نمایند. همچنان دو هنرمند ترکی ویک هنرمند عربی دیگر نسبت دشواری ها نیز اشتراک کرده نتوانستند.

 فرهاد دریا هنرمند برازنده وپر افتخار افغانستان با اجرای آهنگ سلام افغانستانش مورد تشویق قرار گرفت، حتا اغلب خواهنده گان وتماشا چیان او برخاستند واو را با کف زدنهای ممتد وپیاپی مورد ستایش وتمجید قرار دادند، اما هنگامی که با بخش زنده دو آهنگ شادروان ساربان را به نامهای خورشید من کجا یی را بدون موسیقی ارایه کرد ودر لابلای آ ن تون آواز ش را بی موجب بالا وپایایین وگاهی دبل ونازک می ساخت موجب شگفتی تماشا چیان قرار گرفت به ویژه هنگامی که به ارایه تپ، تپ، تپ اوازش را تداوم داد، زمینه خنده بیننده گان را فراهم ساخت وبرخی ها که با چنین آهنگ ها بلدیت نداشتند، از سالون بیرون شدند. برخی ان را نو آوری های کاذبانه وغیر قابل پسند پنداشتند. البته شاید آنها با این گونه آهنگ ها دلچسپی ویا با نوت واجرای آن آشنایی نداشتند. با همه حال این جشنواره یک گام مثبت ویک ابتکار عالی به شمار می آید، برای برپا کننده گان آن سرفرازی تمنا می کنم وامیدوارم تا تدویر وبرپایی چنین جشنواره ها را در سال یکی دوبار سازماندهی نمایند. بادرود