سال‌هاست که فساد در کشور ما بیداد میکند. شناسایی این معضل نه تنها توجه کاوشگران داخلی، بلکه مؤسسات تحقیقی بین المللی را همواره بخود جلب نموده است. نتایج بررسی های آنها، وطن مارا در ردیف بندی کشورهای آغشته به این مشکل، همه ساله درمقام اول قرارمیدهد.

  بلند گویان بخش های مختلف اجتماعی وگردانندگان مقامات دولتی ما، همواره ازمبارزه با فساد حرف میزنند. ولی کوچکترین دست آورد را برای مردم ما پیش کش نمی توانند.

  مشکل درکجاست؟

  آیا آنها اعوام فریبی مینمایند وهیچگاهی قصد مبارزه با این پدیده ای شوم را ندارند؟ یا توانایی مقابله با فساد، در نزد ایشان موجود نیست؟ و یا اینکه اصلاً خود شان نیزدرخفا با گردانندگان فساد شریک وهمکاربوده وبخاطرحفظ مقامات دست داشته ای خود، لاجرم چنین کلمات را بر زبان میآورند.

  درغیرآن، می بائیست گامهای عملی را درجهت مبارزه با فساد برمیداشتند. تا مردم ازنیات وعملکرد شان آگاهی میافت.

  فساد درافغانستان به یک محل خاص ویا بخش کاری معین منوط نمانده، بلکه مانند یک مرض مهلک درسراسرکشورشیوع یافته است. اینکه این تکلیف مزمن چگونه فراگیرشد؟ باید عوامل داخلی وخارجی یی که موجب پیدایش وتقویت آن درچهل سال اخیرگردید، مورد توجه قراربگیرد.

  موقعیت جیوستراتیژیک افغانستان ورقابت های ناشی ازجنگ سرد، به کشورهای منطقه بخصوص پاکستان وایران فرصت داد. تا گروه های وابسته به خود شانرا درداخل وخارج افغانستان سازماندهی نموده وجنگ های نیابتی را درکشور ما به راه اندازند.

  جنگ های نیابتی درین سالها، جان شمارزیادی ازهموطنان مارا گرفت. همینطور بخش بزرگ از مردم ما خانه و کاشانه ای شانرا ترک کرده و به دیارغربت روی آوردند.

  بالمقابل بااستفاده ازچنین اوضاع، گروه های زیادی از اجیران جنگی، درپناه حامیان خارجی شان سربلند کردند. همین چهره های معلوم الحال با پیشکش کردن شعار های مذهبی، قومی ومنطقوی، اختلافات داخلی را دامن زده وشرایط مخرب اجتماعی واقتصادی را به نفع حامیان بیرونی شان بوجود آورده اند. تا بالاثر این شرایط از حاکمیت قانون وبمیان آمدن یک دولت قوی ملی جلوگیری شده و فساد سرتاسری پابرجا بماند. مبتنی بر همین پلان وپروژه، اجیران متذکره امروز بر پایه های فساد تکیه زده و مطابق اوامرحامیان شان، شبکه های فساد را سوق و اداره میکنند.

  تعداد زیادی این اجیران، مقام کمیشن کار جنگی را بدست اورده، به نفع این و یا آن بطور مسلحانه عمل مینمایند. دستورهمیشگی حامیان آنها ادامه ای وضع ناامنی دروطن ما میباشد. آنها میخواهند که وابستگان شان زیرنام جهادی وطالبی مسلح باشند. تا چور و چپاول، غارت دارائی های خصوصی و عامه، همچنان ادامه یابد.

  چپاول عواید دولت درگمرکات، غصب املاک مردم و دولت، زرع وترافیک مواد مخدر، اخاذی درشاهراه ها و سائر ادارارات وبالاخره استخراج خودسرانه ای معادن، دراختیار شبکه های فساد قراردارند. بخاطر ادامه ای این وضع مافیائی، فساد پیشه گان، افراد خودرا در تمام عرصه ها جابجا مینمایند.

  همینکه پلان مبارزه با فساد ازجانب کدام شخص و یا مقام مطرح میشود، فوری این کمیشن کاران، اختلافات ذات البینی شانرا کنار گذاشته، دست به دست هم داده و جلو مبارزه علیه فساد را میگیرند. ایشان توانمندی چنین کار را دارند؛ زیرا طوری که ذکرشد، شبکه ای انها در تمام مراجع ومقامات جابجا شده است.

  آنها دریک صف مشخص وقابل دید، قرارندارند که بتوان با گشایش صف مقابل برعلیه آنها جلو رفته وپیشه ای آنها (فساد) را ازبین برد.

  عملکرد آنها دریک دایره‌ای شییطانی به شکل ذیل قراردارد:

  < فساد- خرابی امنیت - فساد >

 درزیر سایه ای فساد گسترده، امنیت سرتاسری را تخریب مینمایند وبالاثر تخریب امنیت، عرصه فساد وسیع تر می شود؛ یعنی جریان عملکرد آنها دایروی بوده و مسیر دیگری را طی نمی کند؛ به عبارت دیگر، ازفساد آغاز شده و به فساد منتهی می شود. به این ترتیب تمام عرصه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی واداری کشورما درمحدوده ای یک حصار مدور گیرمانده است.

  بخاطرمبارزه با این دایره، باید حصارها را شکستاند. سپس می توان هرپارچه ای آنرا ازبین برد. رسیدن به این هدف زمانی ممکن است که تفاوت ها کنارگذاشته شده ومنحیث یک ملت واحد، همگام با مبارزه در داخل، ندای برحق خودرا علیه حامیان بیرونی فساد، به گوش جهانیان برسانیم. اگر مبارزه علیه فساد درابعاد داخلی و خارحی آن همزمان دنبال نشود، نمی توان به نتیحه ای مطلوب نایل شد.

  جهت برآورده شدن این مأمول بی نهایت پیچیده، باید شخصیت های آگاه ومستقل ازفساد، ترس وتبعیض، درپرتو یک مشی روشن، وارد یک جبهه واحد ملی شوند. این جبهه باید مورد اعتماد وحمایت مردم رنجدیده از فساد و نا امنی قراربگیرد. درغیرآن به ادامه ای وعده های سابق مقامات بلند پایه ای دولت، این حرکت هم در محدوده ای شعار باقی میماند.

 جولای 2020

  پایان