در شروع هر سال و همزمان با آغاز حملات بهاری طالبان، جنرالان آمریکائی مطالب مبنی بر مشکلات جنگی و یا عدم توانائی نیروهای مسلح افغانستان را مطرح می‌کنند و حتی با یک دلیلی خودشان موفقیت‌های نیروهای مسلح کشور را زیر سایه کمک‌های خویش کمرنگ جلوه می‌دهند. آن‌ها سه سال قبل موضوع فرار ده‌ها هزار سرباز را مطرح نمودند و سال گذشته تلفات بیشتر سربازان افغان را مطرح نمودند. اکنون میگویند که در سال ۲۰۱۷ دامنه جنگ در افغانستان بزرگ‌تر می‌گردد؛ و همچنان جنرال‌های اردوی افغانستان فکتور بزرگ فساد اداری در اردو اند. جالب اینکه بعد از افشای تماس‌ها بین طالبان با مقامات روسی، آمریکائیان طالبان را دشمنان خطر ناک برای منافع آمریکا توصیف می‌کنند و این بهانه جدید است که تحت آن موضوع ارسال بیشتر عساکر ناتو را به افغانستان مطرح بحث آن سازمان نظامی ساخته‌اند. در حالی که این طالبان همان طالبان‌اند که ۱۶ سال در کشور خون ریختند و غم و ماتم آفریدند. آمریکائیان بدون در نظر داشت نقش اردوی کشور ما در نبرد در برابر داعش ادعا می‌کند که داعش به عقب زده شده است. گوئی بم «مادر بم‌ها» بعد از نفوذ و گسترش مخفیانه و سؤال برانگیز داعش از طریق پاکستان به افغانستان، چشمبندی زمان را آفرید.

 طالبان و داعش هر دو از یک منبع سازمان‌دهی، تمویل، آموزش، گسیل و به جنگ نیابتی گسیل می‌گردند و آن دولت و دستگاه نظامی پاکستان یعنی همان شریک پنجاه ساله نظامی آمریکاست. اگر دولت‌مداران آمریکائی در افغانستان پلان گسیل عساکر بیشتر دارند و آن هم به خاطر منافع خودش، پس این حرکت آن‌ها مشروعیت ندارد و اگر دولت‌مداران (ریاست جمهوری، حکومت و پارلمان) افغانستان در برابر این پلان خموشی اختیار می‌کند، دست نشانده‌گی خویش را برای تطبیق پلان‌های آمریکا و ناتو، از سطح یک شک و شبهه به یک فاکت غیرقابل انکار در روان جامعه مبدل می‌سازند. دولت و حکومت افغانستان بر بنیاد محتوای قانون اساسی کشور مسئولیت و مکلفیت دارند تا این چنین پلان‌ها را قبل از قبل به مراجع قانون کشور و از آن طریق به نظر خواهی عامه قرار دهد. ولی اکنون معلوم است که آمریکا فقط عملی شدن تصمیم اش را به حکومت ناتوان افغانستان اطلاع می‌دهد. در حالی که برای ملت ما مسائله مهم یعنی قلع و قمع دشمنان صلح و آزادی مردم و ملت مطرح است، نه «منافع آمریکا در این کشور مظلوم و جنگ زده»

 همان طوری که آمریکا با ارسال کشتی‌های جنگی‌اش و استقرار راکت‌های کروزش سوریه، کوریای شمالی و سرحدات روسیه را مورد تهدید و یا مورد تعزیرات اقتصادی قرار می‌دهد، می‌تواند دولت پاکستان، این محور شرارت منطقوی را نیز مورد تهدید راکت‌های کروز و تعزیرات اقتصادی خویش قرار دهد. آمریکا می‌تواند مراکز نظامی و دیپوهای سلاح طالبان و دیگر گروه‌های شرارت پیشه تروریستی را که تهدید بزرگ برای امنیت هند و افغانستان‌اند، با راکت‌های کروز و بم‌های بزرگ مورد حمله قرار دهد. ولی اینکه چرا انجام نمی‌دهد، جواب ارائه نمی‌کند.

 بناً ارسال عساکر اضافی آمریکائی صرفاٌ برای تأمین منافع آمریکا با چنین یک هدف مشروعیت ندارد و برای قلع و قمع طالب و داعش و القاعده و تأمین صلح و امنیت افغانستان نخواهد بود.