بانوان و آقایان محترم!

اجازه دهید در قدم نخست ۸ مارچ روز جهانی زن را به زنان حاضر در کنفرانس و همه ی زنان درددیده و رنج کشیده میهنم تبریک گفته و آزادی زنان میهنم را آرزو نمایم.

۸ مارچ به زنانی مبارک که نیم قرن جنگ و پیامد های زشت آن را تحمل کرده اند، زنانی که بهترین های خویش را از دست دادند، اشک ریختند و سوختند، زنانی که شتم و شلاق خانواده، محیط و سیاست های کور را خوردند و اما استوار برای انسان و انسانیت مبارزه کردند، زنانی که بار بار مورد خشونت های روانی، فزیکی قرار گرفته اند، زنانی که امروز در زندان خانه گی بسر می برند و حق امورش، کار و زنده گی شهروندی شان گرفته شده است ولی برای زنده ماندن و زنده گی کردن نهال محبت، دوستی، عشق و همدلی را غرس کرده اند.

درود به دختران و زنان آزاده میهنم!

دوستان گرانقدر!

اگر امروز زنان افغانستان روز های بد تاریخ را سپری می کنند نتیجه سیاست های غلط ‌و معامله گری های حکومت های کرزی، غنی، مجاهدین و تکنوکرات های دیسانت شده، نتیجه سیاست های اشتباه امیز و نادرست غرب، ناتو و امریکا می باشد که هر دو دست به دست هم دادند و گروه جهل، نادان و زن ستیز را وارد قدرت و سیاست افغانستان نموده اند.

اگر جمهوریت کاذب درست کار می کرد، اگر حمایت غرب صادقانه می بود و اگر مردم به خود آگاهی می رسیدند و همگام با تغییرات مثبت می شدند امروز ما در گرو گروه طالبان قرار نمی داشتیم و امروز زن افغانستان درد استخوان سوز را سپری نمی کرد.

یک سال و هفت ماه حاکمیت طالبان بد ترین دوران زنده گی زنان افغانستان است، در این مدت حق آموزش، کار، زنده‌ گی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی زنان گرفته شده و مقام زن همانا چهار دیواری خانه تعیین شده است.

فراموش نکنید که طالبان از دین، مذهب و شرعیت استفاده افزاری نموده و به این بهانه افراط گرایی مذهبی را عملی ‌و نیم از جامعه ما (۲۰ میلیون) را چنان نگه می دارند تا از آموزش ‌و علم دور باقی بمانند و جایگاه شان در روند سیاسی اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی محدود و محدود تر گردیده و بالاخره در زندان دایمی باقی بمانند.

خانم ها و آقایان!

بار ها گفته ام و یکبار دگر با صدای بلند بیان می دارم که مشکل اساسی ما با فکر و عملکرد طالبان قرار دارد، این گروه به مشارکت دیگران در قدرت و سیاست باور و اعتقاد ندارند، حاضر نیستند تا قدرت را تقسیم و مخالف نورم های دموکراتیک می باشند به هیچ صورت طرفدار انتخابات و انتقال قدرت از طریق دموکراسی نمی باشند زیرا به تمدن بشری، عدالت، آزادی و دموکراسی سر سازش و همرایی ندارند.

پس روشن است که افغلنستان به کدام جهت روان است و پیامد های آن چه خواهد بود؟

عزیزان گرانقدر!

افغانستان در بحران کلان سیاسی و اقتصادی بسر می برد، ۹۷ فیصد مردم زیر خط فقر قرار دارند، ۲۵ میلیون به غذا و آب نیاز دارند، یک میلیون کودک در خطر مرگ قرار دارند که زجر آن را باز هم زنان افغانستان می کشند بخصوص آن زنانی که شوهران و یا فرزندان خود را در جنک از دست داده اند، قبلأ کار می کردند و عاید ی داشتند اما امروز از برکت جهاد و پیروزی طالبان بیکار و گرسنه اند.

عزیزانم!

ما آز کشوری نماینده گی می کنیم که از لحاظ اقتصادی در آخر ترین مقام کشور های جهان قرار دارد، حکومتی دارد که جهان حاضر به شناخت رسمی سیاسی آن نیست و در نهایت فراموش جهان شده است.

کشوری داریم که صدای انسان خاموش و جوهر انسان همانا انسانیت زیر پا می گردد

در چنین شرایط ‌و وضعیت بد سیاسی ‌و اقتصادی وظیفه و رسالت ما چه است؟

- در قدم نخست بزرگ‌تری کار ما روشنگری و بیان حقیقت ها است، باید شجاعت گفتن واقعیت ها و حقیقت ها را داشت، من منیحث یک شهروند میهنم پیوسته کوشش کردم تا در این امر انسانی پیشقدم باشم در طی مدت پس از ۱۵ اگست ۲۰۲۱ بیش از چهارصد بار تحلیل ها و مصاحبه های مختلف را با دها تلویزیون و رادیو داخل و خارج افغانستان انجام دادم، دها تحلیل سیاسی نوشتم. دریچه بهار اروپا نخستین برنامه بیرون مرزی بود که صدای خوبش را به حمایت مردم بخصوص زنان و دختران افغلنستان بلند کرد، نخستین کنفرانس در مورد بحران افغانستان و راه های بیرون رفت آن در دریچه بهار اروپا اجرا و لایف (زنده) پخش شد. امروز بخش نوای زن دریچه بهار اروپا به مرکز مبارزه زنان و دختران دادخواه، عدالتخواه و ترقیخواه تبدیل شده است.

- در قدم دوم باید به دادخواهی و ایستاده گی پرداخت که کنفرانس امروزی خود یکی از راه های ایستاده گی و مبارزه مشترک ما است، باید با صدا و خواست دختران و زنان افغانستان هم صدا و همگام شد و چنان فعالیت کرد که حماسه های جاویدان برای تحقق آزادی، عدالت و دموکراسی شود. بزرکترین نمونه دادخواهی و ایستاده گی مبارزات قهرمانانه بانوان داخل کشور ما است که حماسه آفریدند و صدای رسای خویش را درج تاریخ زرین میهن ما نمودند، آنان چنان ایستاده شدند تا جهان از شناخت رسمی طالبان عاجز باقی ماند.

- در قدم سوم ما به اتحاد و همدلی بیشتر نیاز داریم، چه خوب است تا مردان و زنان در کنار هم و با هم این مبارزه دشوار اما ضرور را به پیش ببرند و صدا برای تغییر سیاسی افغانستان شویم.

- و در نهایت من کنفرانس نخبه گان سیاسی افغانستان را که دست پاک، قلب گرم و فکر برای تغییر مثبت و فعال امروز و آینده افغانستان دارند دعوت می کنم این کنفرانس راه بیرون رفت از بحران سیاسی و اقتصادی موجود را جستجو و زمینه شود برای بدیل حکومت ناکام طالبان تا افغانستان به صلح، آرامش، عدالت، آزادی، دموکراسی، قانونیت و برابری برسد.

بجا می دانم تا از رهبری کنفرانس امروزی در راس دوست خوبم غوث میر عزیز و شرکت فعالانه بانوان و آقایان در این کنفرانس اظهار سپاس نمایم، بگذار چنین اقدامات نهادینه شده و در هر گوشه و کنار جهان و داخل افغلنستان به اصل مبارزه دادخواهانه ی ما تبدیل گردد.

بیایید از شعار به میدان مبارزه و عمل داخل شویم تا هر انسان میهن ما در آزادی و عدالت زنده گی و کار نمایند!

زنده با انسان و انسانیت!

با درود و مهر

صمد کارمند

 

فعال سیاسی، فرهنگی، مدافع حقوق انسان و یکتن از مسوولین دریچه بهار اروپا