سوم نوامبر روز سرنوشت ساز برای آینده طالبان و مذاکرات دوحه خواهد بود، در این روز شهروندان امریکا رییس جمهوری جدیدشان را انتخاب می‌کنند.

 این انتخابات اثر مهم و تأثیر گذار را بر مذاکرات دوحه بر جا خواهد گذاشت، حدود یکنیم ماه از آغاز مذاکرات هیأت گروه طالبان و دولت جمهوری اسلامی افغانستان سپری می‌گردد هنوز دو طرف در مقدمات اصول رفتاری برای مذاکرات اساسی قرار دارند طالبان بر مرجعیت سند توافق‌نامه‌ی دوحه که میان امریکا و طالبان امضا شده تأکید دارند. بر عکس دولت افغانستان هیچ‌گونه الزامیتی برای پابندی به آن توافق نامه نمی‌بیند زیرا شامل امضا و تعهد آن توافق نامه نبود. هیأت مذاکره‌کننده‌ی دولت خواستار آن است که در کنار توافق‌نامه‌ی دوحه، اعلامیه‌ی مشترک کابل – واشنگتن نیز باید در نظر باشد، طالبان اما نمی‌پذیرفتند و همواره تأکید بر محوریت توافق‌نامه‌ی دوحه دارند. البته در این مورد پیوسته طالبان شاهد چراغ سبز امریکایی‌ها بوده‌اند.

 در کنار آن طرح مسئله‌ی مرجعیت فقه حنفی برای طالبان جایگاه خاص دارد.

 این دو مسأله باعث اصلی بُن‌بست در گفت‌وگوهای میان‌ دو طرف در دوحه پنداشته می‌شود.

 آنچه سخت تکان دهنده است همانا زیر پا نموده توافق نامه صلح طالبان با امریکا از جانب طالبان است، طالبان پیوسته به حملات مرگبار خویش ادامه داده و هیچ نوع کاهش خشونت را اساس قرار نداده‌اند، همین اکنون در ۲۶ ولایت افغانستان جنگ جریان دارد، روزانه ده‌ها تن از نیروهای امنیتی دولت افغانستان و جنگ جویان طالبان کشته و زخمی می‌شوند، در کنار آنان مردم بی‌گناه قربانی حملات طالبان و دولت می‌شوند.

 جنگ را طالبان با تمام وحشت آن ادامه می‌دهند تا موقف بلند در گفتگوها و آینده قدرت داشته باشند.

 با آن‌هم فکر کنم علت اساسی بُن‌بست در گفت‌وگوهای میان‌ دولت و طالبان نزدیکی انتخابات ایالات متحده امریکا است. هر دو طرف منتظرند که سیاست‌های امریکا پس از انتخابات سوم نوامبر چه خواهد بود، مهم این است که رییس جمهوری آینده امریکا کدام‌یک را حمایت و تقویت می‌کند، رییس جمهوری و دستگاه دیپلماسی ایالات متحده امریکا با حمایت از هویت موجود سیاسی و نظامی طالبان ادامه خواهند داد و یا تغییر سیاست داده طالبان را باز هم در لیست سیاه و تروریستان برده و به سرکوب شان می‌پردازند، و یا هم طالبان را به زور مجبور به نشستن در میز مذاکرات ساخته و آنان را شامل سیاست آینده افغانستان می‌سازند، در ضمن پس از انتخابات حمایت مالی، سیاسی و نظامی دولت امریکا از دولت افغانستان ‌چه گونه خواهد بود؟ از دیدگاه من برای افغانستان راه رسیدن به صلح و آرامش هنوز بسیار طولانی است، سال‌های طولانی دگر را در جنگ و خشونت سپری خواهد کرد، کشورهای بزرگ برای منافع خودشان جنگ را دامن زدند و کلید ادامه جنگ در دستان آن‌ها است به همین دلیل هیچ گونه اجماع ملی، منطقه و جهانی برای رسیدن صلح افغانستانی وجود ندارد.

 همچنان دولت در پراگنده کی سیاسی بسر می‌برد، کمتر هماهنگی و برنامه‌ی برای اجماع ملی، تقویت روحیه رزمی قوای مسلح و گذار برای به پا شدن سیاسی و نظامی وجود دارد.

 دریغا افغانستان قبرستان آدم‌ها، مرکز کلان استفاده سلاح‌های مدرن و بازار بزرگ تولید، قاچاق و استفاده مواد مخدر باقی خواهد ماند.

 اکتوبر ۲۰۲۰ هامبورگ جرمنی