هشتم مارچ حاصل مبارزات وفداکاری میلیونها زن جهان است. زنان ازهمان آغازهستی باچالشها، دردها، ظلمها وستمها مواجه بوده اما بمنظورزنده ماندن کاروبخاطرآزادی مبارزه کرده اند. پس از قرنها تحمل ظلم و قربانی، تا آنکه مبارزات جمعی را درجریان کارجمعی برگزیدند. چنانچه ۱۶۶ سال قبل در امریکا ودرسال ۱۹۱۰ در اروپا کارگرزنان آزاده بادادن تلفات قربانیهای بیشماری آزادی نسبی را بدست آوردندکه بعد ها

در سال ۱۹۱۷ مقارن به انقلاب اکتوبر در روسیه ودر سال ۱۹۴۵ از طرف سازمان ملل متحد روز هشتم مارچ بحیث روز همبستگی جهانی زنان برسمیت شناخته شد.

آزادی زنان جهان با نام انجیلا دویس، نادیژدا کروپسکایا، جمیله بوپاشا، لیلا خالد، اندیرا گاندی، لوزالکسمبورگ، کلاراتگین، ملکه ثریا، دکتوریس اناهیتا راتبزاد، ترشکوا ودیگر شیر زنان پیشکسوت وپیشتاز جنبش دموکراتیک زنان جهان ثبت تاریخ گردیده است.

اما در وطن عزیز ما افغانستان: درد و رنج زنان درین کشورمهلکتراز تمام رنجهای زنان ستمدیده ی جهان بوده وحتا با هیچ کشوری قابل مقایسه نیست که در طول تاریخ زنان مورد استثمار، ظلم و ستم قرار گرفته اند؛ اما شیر زنانی هم بودند که علی الرغم دشواریها و مشکلات ناشی از جامعه عقب نگهداشته شده وسنتی توانستند که در

 سنگر دفاع از استقلال وتمامیت ارضی کشور ودرعرصه های سیاسی وفرهنگی افتخارات تاریخی از خود بجا بگذارند. چنانه در جنگ تاریخی میوند با استعمارگران انگریزی زنان مبارز همچون ملالی ها، زرغونه ها، نازو ها ودر سنگرهای کوه آسمایی کابل زهرا ها وحماسه ها، در عرصه دانش وفرهنگ عایشه ها، شمیله ها، سلطان بیگم ها راضیه ها، سلطانه ها، سمنبوها، درانی ها، مخفی ها ووووهزاران زن قهرمان درسنگر کار ومبارزه همراه با مردان حماسه ها آفریده اند. ولی با وجود هم متاسفانه در نتیجه عقب مانده گیهای قرون وسنن ناپسند واستبداد جامعه ی ارباب رعیتی اکنون زنده گی زنان کشورما با فقر، جهل، مرض، بیماری، زمانگیر شده ودرزیر پاشنه های استبداد وحشیانه دوران حجربسختی نفس میکشند. زیراکه وضع رقتبار زنان کشوردرین اواخرهول انگیز وغیر قابل تحمل گردیده است. بطوریکه فریاد های زنان اسیر شده در بند زنجیرحاکمان زن ستیزان کوردل چنان بلند است که گوش فلک را کر میسازد ولی در روی زمین گوشی نیست که این فریاد های خزن انگیز را بشنوند وچشمی نیست که زنان در بند کشیده ی زندان، شلاق، دره وسنگساررا ببیند. به استثنای چند مورد کوتاه نمایشی بدفاع از زنان کشور به زبان مدعیان حقوق بشر، دیگر نهاد های جهانی وهیچ مرجعی نیست که زنان دربند کشیده افغانستان را ازخطر قربانی دوران حجر نجات داده واز آتش تعصبات قومی، سمتی، زبانی، جنسیتی، قبیلیه یی، مذهبی، سنن رسوم استخوان سوز قرون وسطایی در چنین عصر ترقی ساینس تکنالوژی وانترنیت بیرون سازند. تاهنوززنان تحت ستم بصورت بیسرنوشت ومحکوم به حبس منازل، درشرایط فقرومریضی بسر میبرند که بخشی از زنان بنسبت فقر شدید گرسنگی وبیماری مجبور بفروش اعضای بدن وفرزندان خود میشوند که لکه ننگ آن برجبین گزافه گویان مذهبی ومرتجعین سیه دل میباشد.

فقط یک زمان کوتاهی با نهضت دوره امانی، زنان کشور ما برهبری ملکه ثریا به حقوق وآزادیهای نسبی خود رسیدند واز کلیه امتیازات مدنی ودموکراتیک بخصوص حق تحصیلات درداخل وخارج کشور برخوردارگردیده بودند اما دیری نگذشته بود که با عکس العمل شدید ارتجاع وآمپریالیزم روبرو گردیده ونهضت دوره امانی ازهم فروپاشید.

پس ازسی سال رکود سیاسی بار دیگرمبارزه بخاطرحقوق و آزادی زنان افغانستان برهبری وخلاقیت فکری زنده یاد داکتر اناهیتا راتبزاد رونق تازه بخود گرفت وبه این منظورسازمان دموکراتیک زنان افغانستان درسال ۱۳۴۴ تاسیس گردید که بر بنیادآن پرچم مبارزه برای ازبین بردن جهل و بیسوادی، سیه روزی وبر ضد ظلم واستبداد وانواع ستم وتعصبات بدفاع از حقوق وآزادی زنان رنجدیده کشور برافراشته گردید ودر دوران رهبری وحاکمیت ح د خ ا زنان کشور در تمام عرصه ها به حقوق وآزادی های کامل ودموکراتیک شان نایل گردیدند تاحدی که مواقف ودستاورد های زنان افغانستان در کتابها نمیگنجد. ولی این پیروزی زنان میهن ما بازهم برای ارتجاع و آمپریالیزم قابل تحمل نبوده درنتیجه یک جنگ غیرعادلانه ونابرابراز هم فروپاشید.

پس از آن افغانستان بمرکز گروهای فنده منتالیست مذهبی و دیگرتروریستان داخلی وخارجی صادر شده ازپاکستان مبدل گردید که در گام نخست کلیه ارزشهای حقوقی وآزادی قشر زنان کشور پایمال وازعادی ترین حقوق انسانی گرفته تا حق تحصیل، حق کار ودیگر حقوق حقه شان محروم گردید به این ترتیب گروهای اجیر شده مذهبی میخواهند براساس فرمان دشمنان افغانستان انتقام کشتگان لشکر انگریزی در سه بار جنگ افغان وانگلیس بخصوص جنگ میوند و آسمایی حالا بوسیله گماشتگان مزدور خود از زنان بگیرند و نیمی از نفوس جامعه را فلج سازند. آنانها زنان را محروم از تحصیل ودرقید منازل، مردان را خلع سلاح، جوانان را از کار محروم، کودکان را مغز شویی نموده سنگ وچوب کشور را بگروگان گرفته اند.

اما زنان آزاده افغانستان بدون مبارزه شکست را نپذ یرفته وبتاسی از آموزه های جنبش دموکراتیک زنان افغانستان وتجارب دوران طلایی عصر آزادی ورهبریت دموکراتیک کشورعلی الرغم دشواریها، مخالفتها وتهدید ها پرچم مبارزه آزدای وعدالتخواهی راشجاعانه در سر تاسر کشور بر افراشته اند وهمانند یک جنبش انقلابی در راه بدست آوردن حقوق حقه شان با شجاعت واستواری، با دلیری وعزم آهنین بیهراس از غل وزنجیر در سنگر مبارزه ایستاده گی مینمایند که این درس آزادی وعدالتخواهی زنان آزاده ی کشور قابل پشتیبانی وافتخار تاریخی زن ومرد افغانستان است.

همچنان این رسالت تاریخی مبارزان سرسپرده وصدیق کشور است که درین مقطع حساس تاریخی از جنبش دموکراتیک زنان کشورمتحدانه دفاع وپشتیبانی نمایند. از خواهران، مادران و رنجدیده گان میهن دفاع نموده ودرین مقطع زمانی دین ورسالت تاریخی خود را ادانمایند.

با عرض حرمت

 برخیز تا که دین وطن را ادا کنیم

بهر نجا ت طرح نوی را بنا کنیم

درهمچولحظه های حسا س زمانه ها

با همدگر رسا لت خود را بجا کنیم

با اتحاد و حدت همبستگی خو یش

یک جنبش ی نجات زنان رابپا کنیم

در سنگر مبارزه، بهر نجات زن

خودرابه همنوایی آن همصد ا کنیم

مگذار حق تحصیل زن زیر پا شود

صدباب بسته پنجصد دیگر بنا کنیم

آنگاه بزیر پرچم آزاد یی وطن

با ا فتخار از حق مردم دفاع کنیم

وکیل کوچی