اول تر ازهمه، روز هشتم مارچ، جشن همبستگی زنان مبارز و آزاديخواه جهان را به مادران و خواهران ميهن عزيزم، در افغانستان و سراسر جهان و بويژه به همه بانوان در خون نشسته در ميهن مألوفم،  مبارک باد می گویم!

 همچنان به آن عده از شيرزنان رزمنده ای که در راه مطالبه حقوق انسانی شان شکنجه ی جسمی وروانی شدند وجام شهادت نوشيدند؛ روان شان را شاد وياد شان را گرامی ميخواهم!

الحق! زنان زحمتکش افغانستان در درازنای تاریخ با پشت کار ومبارزه در جبهه ی کار ودر سنگر دفاع از وطن واستقلال کشورهمراه با مردان، نه تنها از خود قهرمانیها بجا گذاشتند؛ بلکه علاوه بر آن در پرورش اطفال، تربیه فرزندان ودیگرمسایل رشد وپیشرفت جامعه نيز نقش اساسی وانسانی خود را ایفا نموده اند.

زنان افغانستان با مبارزه برضد انواع ستمها اعم از ستم طبقا تی ،مرد سالاری ،ستم جنسیتی ،قومی ، ملی، زبانی ،مذهبی ،استثماری واستعماری توام با فشار های تحمل ناپذیر جامعه سنتی افغانستان ومحرومیت از ارزشهای فرهنگی واجتماعی دست وپنجه نرم کرده اند.

در راستای چرخش عظیم تحولات تاریخی پس از قرنها وسالها رکود سیاسی واجتماعی در کشور؛ بالا خره در سال ۱۹۱۹ میلادی حصول استقلال وآزادی کشور؛ در دوران نهضت امانی نيز همراه با نهضت زن آغاز گردید، که بموجب آن زنان با بهره گيری از دانش، تحصیل وکار، دستاوردهای تاریخی را تقدیم جامعه نمودند وپس از یک دوره کوتاه در چرخش بعدی بنابر دسایس شوم ارتجاعی واستعماری با سقوط دوره امانی نهضت زن سرکوب گردید.

 تا اینکه در برهه ی دیگری از تاریخ دردهه چهلم خورشیدی تغیراتی که بنام دموکراسی تاجدار یاد میشود با گسترش نهضتهای روشنگری وشکل گیری احزاب سیاسی ترقی خواه، فعالیت مطبوعات ورشد معارف، به توفیق نسبی مشروطیت سوم وظهورفرهنگ نوین سیاسی کشور انجامید که در اثر جوشش وارثان جنبشهای آزادی خواهی ومشروطیت در سال ۱۳۴۳ خورشیدی حزب دموکراتیک خلق افغانستان تاسیس گردید، که بموجب آن زنان آگاه وزحمتکش افغانستان در راستای مبارزات حق خواهانه ی ادامه دهنده گان اندیشه هشتم مارچ ودیگر روزهای تاریخی نهضت روشنفکری زنان جهان، با ایجاد زمینه های مناسب فکری ورشد فرهنگ سیاسی نوین کشور؛ درسال ۱۳۴۴ خورشیدی سازمان دموکراتیک زنان افغانستان به اشتراک زنان مبارز کشور؛ برهبری دکتوریس اناهیتا راتبزاد تاسیس گردید که بر بنیاد آن بار دیگر نهضت زن درافغانستان به کانون مبارزات حق طلبی و عدالتخواهی مبدل گردید .

داکتر اناهیتا راتبزاد فرزند احمد راتب( یکی ازمشروطه خواهان نهضت مشروطيت دوم، ناشر و صاحب امتياز هفته نامه ی" نسيم سحر)" زاد گاه شکردره ولایت کابل، داکتر علوم طب، یکی از اساسگذاران جمعيت دموکراتيک خلق ،عضوبیروی سیاسی کمیته مرکزی ح د خ ا ،وزیر امور اجتماعی ،وزیر معارف ،اساسگذار ورییس سازمان دموکراتیک زنان افغانستان، رئیس سازمان صلح، همبستگی و دوستی افغانستان با خلق های جهان ویکی از پیشکسوتان عالی جنبش چپ ترقیخواه در کشوربود.

ایجاد سازمان دموکراتیک زنان افغانستان راه جنبش ترقیخواهی وحق خواهانه زنان زحمتکش افغانستان را هموار نمود وصدای پرشکوه مبارزه تاریخی زنان رادر قلب آسیا طنین انداز شد.

سازمان دموکراتیک زنان افغانستان بمثابه مکتب آموزش وکانون فرهنگ نوین سیاسی و پرورشگاه انسان نوین، پرچم مبارزه را بخاطر تامین عدالت وبرابری حقوق زنان با مردان وبر ضد انواع ستم سالاری ومرد سالاری وبرافراشت واندیشه پاک ومقدس آزادی خواهی زنان را به سرتا سر افغانستان گسترش داد که با کار روشنگرانه زنان آگاه فرهیخته وباسواد جنبش روشنگری سواد آموزی وپخش اندیشه های ترقی خواهانه نهضت زن در افغانستان رشد نمود وبرای نخستین بار درتاریخ کشور مبارزات هشتم مارچ وتجلیل روزهای تاریخی در جامعه افغانستان بازتاب گسترده یافته با ایجاد فصل نوین درتاریخ جنبش زنان در افغانستان، تاسیس شوراهای زنان واتحادیه های زنان درسرتاسر کشور بسط وگسترش یافته وبه این ترتیب فصل نوین سیاسی در تاریخ کشور، باشکوه خاص تاریخی رقم یافت که بر مبنای آن زنان افغانستان در راستای رشد فرهنگی اعم از سیاسی و اجتماعی، و تحقق خواسته های بر حق خويش به پیروزیهای چشمگیری نایل گردیدند.

چناچه در زمان حاکمیت ح د خ ا وبخصوص پس ازمرحله نوین قیام ثوریعنی ششم جدی  ۵۸ ۱۳خورشیدی زنان با حصول صلاحیت سرنوشت خود درکنار مردان به تحصیلات گسترده درداخل وخارج کشور نایل گردیده نیمی از پرسونل واعضای دولت جمهوری دموکراتیک افغانستان را درزمان رهبریت زنده یاد ببرک کارمل بعهده دشتند که بیشترین خدمات شان در بخش های فرهنگی، خدمات صحی وحضور فعال زن در سنگر دفاع از مادر وطن، قهرمانانه وبینظیر بود.

به همین ترتیب زنان آگاه و آزاده کشور علاوه بر بخشهای سیاسی اجتماعی وفرهنگی دربخشهای اقتصادی تولیدی ونوسازی کشور سهم بارز وارزنده را ايفاء و پرچم کار ومبارزه را سربلند وافراشته نگهداشتند.

با آنکه در یک چرخش معکوس تاریخ افغانستان ،نهضت زن از هم فرو پاشید و دروازه های تحصيل ـ کار و زندگی انسانی بر روی شان بسته شده است؛ ولی با آنهم زنان آگاه ،اندیشمند و آزاديخواه کشور علی رغم فشارهای زن ستیزانه جانکاه وغیر قابل تحمل، صدای حق خواهانه وآزادی خواهانه شان ساکت نگردیده وهیچ قوتی نتوانسته است صدای زن درافغانستان را در داخل کشور وبیرون از آن خفه ونابود سازد؛ بلکه صدای حق خواهانه « تحصيل ـ کار و آزادی» زنان مبارز و زحمتکش افغانستان در مبارزه برضد گروه های ارتجاعی واستعماری در سطح جهان بلند گردیده وروزتاروز رساتر میشود ازهمین روجنبش زنان آزاده ی افغانستان بصدای همگانی مبدل گردیده است.

فرخنده باد هشتم مارچ، روز برافراشتن پرچم آزادی زنان در سراسرجهان!

با عرض حرمت

عبدالوکیل کوچی